Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 12

12
SKINFAXI
Tólf ára strákur.
— Þú ættir að skammast þín.
•— O—o gerðu það sjálfur. —
— Ekki var eg að henda snjó í gamla manninn, það
varst þú, sem gerðir það.
— Oli, ætli þú hafir ekki gert annað eins oft og tíð-
um; þú ert lika lúsugur.
— Þú lýgur því.
— Jú, eg sá þig í gær, heima lijá þér, borða kartöflu
með hýði og öllu sainan. Mamma segir, að allir verði'
lúsugir, sem gera það.
— Mamma þín er asni.
— Heldurðu, að hún sé nafni þinn?
— Nei, Jói, eg tala ekki meira við þig.
— Og eg ekki lieldur við þig. —
Ellert iiossar blaðapokanum sínum ofar í liandarkrik-
ann og þrammar af stað á ný.-----—
Yfir honum hvilir drungalegur desemberdagur.
Dimmur og tekið að lialla. Hráslagalegur og loftið er
mettað raka.------Göturnar, sem í gær voru þaktar
hvitmn snjó, eru blautar og sleipar, en snjórinn, sem
féll á þær í gær, er víðast orðinn að grænbláu krapi.
Það laumast ísmeygilega undir bæturnar á gúmmí-
skónum hans Ellerts. Það spýtist út í loftið undan hjól-
um bifreiðanna, sem þjóta framhjá, og slettist jafnvel í
andlit manna, sem ekkerl liafa til saka unnið, annað en
ganga þessa götu og heyra við hvert sitt fótmál þetta
ógeðslega „slahb, slabb.“
Ellert þrammar áfram með blaðapokann sinn i
handarkrikanum. — Tólf ára strákur, með grá augu
og freknur í kring um nefið. — —
Þarna gengur hann hús frá húsi og hendir einu eða
tveimur eintökum af blaðinu inn fyrir hurðirnar, í slig-
ana, eða stingur þeim á bak við hurðarhúnana. — Al-