Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 31

SKINFAXI
31
inálin, ai’ ]jví aíS mér er jiað vel l.jóst, að hnignun sú,
sem gert hefir vart við sig upp á siðkastið meðal félag-
anna, hlýtur að eiga orsölc sína að rekja til lómlælis
þeirra gagnvart þeim stórkostlegu breytingum, sem
átt liafa sér slað í lifi og kjörum sveitafólksins siðustu
árin.
Það verður naumast sagt með sanni um æskuna, að
hana skorti yfirleitt vilja og manndóm til „að komast
áfram“, eins og það er orðað. ltitt er annað mál, að
svo má segja, að ekkert blasi við henni, nema miklir
örðugleikar, ef litazt skal um eftir möguleikum til að
mynda heimili, og græða og hyggja landið.
Það hefir verið koinizt svo að orði, að „æskan væri á
vergangi“ — og er það hverju orði sannara.
Lílilfjörlegar atvinnusnapir við sjóinn eru eklci væn-
leg bjargráð til frambúðar.
En á hvern hátt geta ungmennafélögin unnið ungu
kynslóðinni almennt gagn? Til að geta svarað ]>essu er
rétt að athuga gildi hinna áðurnefndu verkefna, sem
eg þó hefi stuttlega drepið á áður.
Gildi kornyrkjunnar er fyrst og fremst það, að með
lienni eykst fjölbreytni framleiðslunnar á hinu rækt-
aða landi. Og svo gelur farið, að liún verði tryggasta
og arðsamasta húbótin hjá bændunum. Það hlýtur
því að verða mikið gleðiefni hinni uppvaxandi kynslóð,
þegar séð er, að kornyrkjan getur orðið landbúnaðin-
um stórmikil lyftistöng. Eg benti ennfremur áðan á
fleira í saml)andi við atvinnumálin, sem ungmennafé-
lögunum bæri að styðja og ljá lið sitt, svo sem garð-
rækt og heimilisiðnað, sem hvorttveggja eru merk mál
í sambandi við sjálfsbjörg sveitafólksins. Eg hefi áð-
ur bent á tillögur hr. Aðalst. Eirílcssonar sem merk-
asta grundvöll að byggja á í fræðslumálum sveitanna
og vísast hér til þess. Tæplega verður nii mikið lengur
gengið fram hjá þvi að koma þeim málum í heppilegra