Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 33

SKINFAXI
33
gerast æ háværari með clegi liverjum. Eu atvinnubóta-
styrkurinn í kaupstöðunum er skammgóður vermir
fyrir verkalýðinn.
Flestir hugsandi menn vita, að um verulegar um-
bætur í atvinnumálunum getur ekki verið að ræða,
nema með ráðstöfunum, sem bæta og auka atvinnu-
skilyrðin.
Þjóðinni fjölgar tiltölulega ört.
Árlega bætist mikið við þá tölu, sem sjá þarf fyrir
skilyrðum til að gela myndað heimili og lifað sæmi-
legu lífi.
Og land vort getur vissulega framfleytt mörgum
sinnum meiri fólksfjölda en þeim, sem nú byg'gir það,
ef gæði þess og lífsmöguleikar eru notaðir sem slcyldi.
Hin óræktuðu landflæmi bíða eflir bagnýtingu starf-
samra ogfórnfúsra lianda. Árnar og fossarnir eru albú-
in til að verða tekin í þjónustu mannanna, og veita
birtu og yl inn á heimili þeirra. Og kringum landið
eru auðugustu fiskimið heimsins.
En lífshamingja ungu kynslóðarinnar byggist áreið-
anlega ekki eingöngu á ríkisbjálp né neinum stundar
fjárstyrk og matarskömmtum. Til þess að öðlast hana
verður hún að bindast sterkum samtökum í að rækta
og byggja landið. Starfsorka heilbrigðrar æsku er geysi-
mikil, og ef hún stígur á stokk og sbrengir heit til
drengilegrar sóknar og starfa, mun birta mikið yfir
sveitunum íslenzku.
Ef æskan er sjálfri sér trú, þá á hún glæsilega fram-
tíð, og af henni er líka mikils krafizt, þvi að framtíð
liennar er framtíð þjóðarinnar.
Mér blandast ekki hugur um, að í svipaðri mynd og
hin framangreindu æskulýðssamlök nágrannaþjóðanna
starfa, þarf framtíðarstefna íslenzkra ungmennafélaga
að vera. Sveitaæskan hér þarfnast umfram allt félags-
3