Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 37

SKINFAXI
37
„Með ánœgju.“ Eg fer upp, bý mig, bit i tóbak, og síðan út
í hesthús.
Hestarnir glápa á mig sljóum spurnaraugum, eins og þeir
vildu spyrja: Hvað vilt þú svona seint á degi? Kemurðu með
kornlúku handa okkur?
En þegar eg kem með spariaktýgin til að leggja á tvo þeirra,
verða þeir vondir, leggja kollhúfur og reyna að bita. „Svona,
hægan nú, greyin,“ segi eg og reyni að fá þá góða. „Þið hafið
yfir engu að kvarta, heitir, saddir, með fullan stallinn af heyi.
Þið ættuð að vera í minum sporum.“
Að skammri stundu liðinni er eg ferðbúinn við forstofu-
dyrnar. Tíminn liður og eg híð lengi. Hestarnir gerast óþolin-
móðir, krafsa í snjóinn, bítast og láta illa. „Svona, svona, haf-
ið þið nú frið! Hver haldið þið að taki tillit til ykkar — hver
hugsar um 20 stiga frost innan þessara dyra? Þar er enginn
kuldi. Haldið þið, að það finnist þar, hvernig hann hitur í
skinnið á okkur þremur?“ Að tveim stundum liðnum opnast
dyrnar, hjónin standa í anddyrinu og skattyrðast. Svo koma
þau. —
Eg á að vera alstaðar, halda í heslana, láta fótapoka á kon-
una, sveipa feldi um herðar henni.
Frúin hefir komið bónda sínum i illt skap, þvi að hann
hefir orðið að bíða svo lengi eftir henni. Og á hverjum bitna
svo afleiðingarnar? Auðvitað mér. Frúin er vís til að fara að
gráta, eða hóta því að stökkva inn og fara hvergi, eða ])á að
verða mállaus eins og steinn. Nei, það er ekki vert að hleypa
upp i henni. Öðru máli er að gegna um mig. Eg hefi enga
heimild til að svara fyrir mig. Enga heimild til að taka á
móti, hvað sem mér er boðið.
„Hafið þér kembt hestunum?“
„Já.“ Hann þurfti ekki að spyrja; það gljáði á þá.
„Hafið þér litið eftir skeifunum?“
»Já.“
„Lögðuð þér hjölluaktýgin á?“
„Já.“ Hann hlaut að heyra í bjöllunum. Eg klifra upp í ek-
ilssætið og tek svipuna.
„Því i skrattanum sitjið þér með frakkakragann hrettan upp
á eyru og þessa ljótu vettlinga? Það er fallegt að sjá yður
svona útlitandi."
Eg anza engu og ek af stað með sama hraða og vant er að
aka húsbóndanum.
„Hvenær í a........... lialdið þér við verðum komin til
kirkju með þessu lagi ?“ segir hann. „Þykist þér vera að aka
liki, eða hvað?“