Skinfaxi - 01.04.1935, Side 59

SKINFAXI
59
Fræðslu lirinyar.
HératSsþing U.M.S.K. var haldið siðastliðið haust, að Hálsi
í Kjós. Á þinginu var kosin þriggja manna nefnd, til þess að
gera tillögur um breytta starfsháttu og benda á ný verkefni,
sem félögin gætu fylkt sér samhuga um og mætlu verða til
þess að skapa meiri þrótt og samtök i störfum þeirra.
Þingið sóttu fulltrúar frá þeim þremur félögum, sem eru
í sambandinu. Þau eru þessi: Drengur i Kjós, Afturelding
í Mosfellssveil og Velvakandi i Reykjavik. Fulltrúarnir voru
mjög bjartsýnir á framtíð ungmennafélaganna, en þeim var
vel ljóst, að breyttir tímar og ný viðhorf heimta aðra starfs-
liáttu og önnur verkefni. Félögunum hefir fyrir nokkru borizl
tillaga frá nefndinni, sem mig langar að vekja athygli á.
Merkileg alþýðumenningar-hreyfing hefir um alllangt skeið
átt sér stað í Sviþjóð, Danmörku, Noregi og viðar. Hreyfing
þessi hefir nú náð viðurkenningu, sem einhver bezta leiðin
til vakningar og menningarauka alþýðunnar. Þessi hreyfing
er nefnd „fræðsluhringa-hreyfingin". Upphafsmaður hennar
var sænski rikisþingmaðurinn Oscar Olsson. Fyrsta fræðslu-
hringinn stofnaði hann innan Góðtemplarastúku árið 1902.
Hugsjónir þær, sem höf. átti i sambandi við þessa hreyfingu,
voru að skapa nýja alþýðumenningu, veita nýjum lífs- og
menningarstraumum í félags- og skemmtanalíf æskunnar,
vekja hana til starfa á andlegum sviðum, skapa henni heil-
brigða vaxtarþrá.
Fyrst i stað litu særtslcir menntamenn 'fræðslustarfsemi
þessa smáum augum, kölluðu hana fræðslukák og spáðu henni
verstu hrakspám, töldu jafnvel menningu þjóðarinnar i hættu.
Nú er svo komið, að fræðsluhringastarfsemin hefir náð fullri
viðurkenningu hinna menntuðustu og beztu manna og er
talin eiga stóran þátt í sænskri alþýðumenningu.
Fræðsluhringa-hreyfingin liefir nú náð útbreiðslu í Dan-
mörku, Noregi og víðar, með góðum árangri.
Brautryðjandi fræðsluhringanna i Danmörku var sagnfræð-
ingurinn C. P. O. Kristiansen, kennari við Askov, en i Noregi
skipulagði Lars Hörver rithöfundur starfsemina.
Nefndin, sem eg gat um, var sammála um, að kynna sér
þessa hreyfingu eftir getu og gera tilraunir með hana innan
Ungmennafélaganna, í því trausti, að hún gæfi stuðlað að
andlegri vakningu og skapað meiri viðsýni og menningarþrá