Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Síða 76

Málefni loftskeytamanna
Reynir
Björnsson
Formaður
Félags íslenskra
lofskeytamanna
Hver annast viöhald
tækja þegar loftskeyta-
menn eru farnir í land.
Ég vil reyna að gera hér grein
fyrir hvernig málefnum loft-
skeytamanna er nú komið.
Síðan síðasta þing var haldiö
hafa orðið miklar breytingar á
stöðu loftskeytamanna. Með
reglugerðarbreytingu frá 3.
desember 1985 er tók gildi 1.
janúar 1986, var gerð sú breyt-
ing að á fiskiskipum 75 m að
skrásetningarlengd og lengri
ættu að vera loftskeytamenn,
en var áður að loftskeytamenn
skyldu vera á skuttogurum 500
brl. og stærri. Þetta þýddi það
að loftskeytamenn voru teknir
af togurunum í ársbyrjun 1986.
Þeir loftskeytamenn er þess
óskuðu gátu sótt námskeið er
haldið var í Iðnskólanum og hjá
Pósti og síma í rafeindatækni
og stóð yfir í rúma 4 mánuði.
Þátttakendur voru 12, þar af 5
af togurunum. Togaraútgerð-
irnar greiddu þeim kaup í 3
mánuði án vinnuskyldu.
Næsta skarð sem höggvið var í
stétt okkar loftskeytamanna
var þegar loftskeytamenn voru
teknir af varðskipunum um síð-
ustu áramót. Þeir starfa nú á
stjórnstöð Landhelgisgæsl-
unnar á 24 klst. vöktum. Þarna
þurfti þó enga reglugerðar-
breytingu, því þrátt fyrir mikla
baráttu fulltrúa FÍL í þeirri nefnd
er samdi síðustu reglugerð um
radíóbúnað og fjarskipti á skip-
um, og áður, var ekki kveðið á
um hvort loftskeytamenn ættu
að vera á varðskipum eða ekki
og því komið undir geðþótta-
ákvörðun stjórnar Landhelgis-
gæslunnar hvernig þessum
málum skuli háttaö. Samt segir
í reglugerðinni að siglinga-
málastjóri eigi að ákveða, í
samráði við Póst og síma,
hvaða flokki skipa þau skip
sem ekki eru sérstaklega til-
greind í reglugerðinni tilheyri,
en það hefur aldrei verið gert
hvað varðar varðskipin. Ég
held því fram að næg verkefni
séu fyrir loftskeytamenn á
varðskipunum í viðhaldi tækja
og almennri hlustvörslu á
neyðarbylgjum, ekki hvað síst
eftir að loftskeytamenn voru
teknir af togurunum, en við
brottför þeirra hefur hlustvarsl-
an minnkað mikið. Þá tel ég að
þegar leit og björgun stendur
yfir hafi allir um borð næg verk-
efni þótt ekki sé verið að bæta
fjarskiptaþjónustunni ofan á
önnur verk stýrimanna þegar
mest á reynir.
Þá hefur loftskeytamönnum
fækkað á farskipum, bæði
vegna fækkunar skipa sem eru
yfir 1600 brl. og einnig vegna
undanþága er Samgönguráðu-
neytið hefur veitt t.d. Saltnesi
og Selnesi. Nú sækir Eim-
skipafélag íslands á um að fá
undanþágur fyrir Álafoss og
Eyrarfoss með því að setja
gervihnattafjarskiptatæki og
Navtex um borð eins og Nes-
skip fékk sínar undanþágur út
á.
Á næsta áratug munu verða
miklar breytingar á sviði fjar-
skipta, ef j3ær tillögur sem Al-
þjóðasiglingamálastofnunin
hefur lagt fram verða sam-
þykktar á næsta ári.
í þeim tillögum er gert ráð fyrir
að tækjabúnaður hvers skips
fari eftir siglingasvæði þess og
þeirri þjónustu sem strandar-
stöðvar á hverjum stað veita og
er þessu skipt í 4 flokka:
Svæði A1: innan örbylgju-
svæðis strandarstöðva (20-30
sml)
Svæði A2: innan miðbylgju-
svæðis strandarstöðva (100
sml)
Svæði A3: á milli 70N og 70S í
gegnum gervihnattasamband
eða á stuttbylgju
Svæði A4: þau svæði sem eftir
eru, eða fyrir norðan 70N og
sunnan 70S og yrði þá notuð
stuttbylgja
Til að framfylgja þessu sé ég
ekki fram á annað, en að skiþ
muni fá mismunandi haffærnis-
skírteini, eftir því hver tækja-
búnaður þeirra er og þar með
farsvið.
Rétt er aö taka fram að þessar
reglur eru fyrir öll farþega- og
farskip yfir 300 brl. að stærð, og
munu eiga aö taka gildi á tíma-