Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Síða 8

I VERUM
Grétar
Kristjónsson
sjómaöur
8 VÍKINGUR
Snæfellsnesið með Jökulinn í hásæti skartar sínu fegursta
þegar ég fer á vængjum vindanna yfir fjallgarðinn á vesturleið.
Og þegar flogið er yfir Fróðárheiði blasir Breiðafjörðurinn við
ásamt snævi þöktu landinu. Við ströndina kveður aldan Ijóð sitt
um líf og starf, - líf og dauða. Allt er á kafi í snjó. Samt gengur
vel að lenda á flugvellinum á Rifi og ég held á vit þeirra sem hér
búa. Ég vil heyra frásögn íbúanna af lífinu hér, því lífi sem
byggist eingöngu á sjósókn og fiskvinnslu, starfinu sem þjóðin
öll lifir á.
Enda þótt tíðarfar hafi verið með eindæmum erfitt það sem af
er vertíðinni ber öllum saman um að aflabrögð hafa verið góð.
En fiskurinn er smár, mun smærri en fyrir nokkrum árum. Og ég
kemst fljótlega að raun um að ekki er sama hvort útgerðin sem
ég spyr um er gömul eða tiltölulega ný. Þeir sem standa á
gömlum merg bera sig vel, þeir sem skulda mikið eru svartsýnir.
Þeir kenna ríkisstjórninni um og einn viðmælandi minn vill láta
reisa veglega myndastyttu af Bakkabræðrum fyrir framan
Stjórnarráðið. En enginn er á því að gefast upp.