Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Qupperneq 17

I verum
hvaö hafi gerst. Þá kemur oft
upp í hugann aö ekki er nóg aö
hafa góöan búnað ef enginn
kann aö nota hann. Þetta er
nokkuð sem er alfarið okkur
skipstjórunum að kenna. Þaö
er auövitað okkar hlutverk aö
sjá til þess aö allir um borö
kunni á tækin. Þetta er nú trú-
lega oftast þannig að þaö læö-
ist aö þér kvika sem dugar.
Sumir sleþpa, aörir ekki. Nú
hefur veriö óskaö eftir því aö
við fáum Sæbjörgina hingað í
vor, til að halda námskeið. Og
svo er þaö þetta stóra mál meö
þyrluna. Þaö er nú alveg yfir-
tak, að þjóö eins og íslendingar
skuli ekki hafa efni á aö eiga
almennilega björgunarþyrlu.
Ég held aö viö heföum átt aö
geyma byggingu Seðlabank-
ans til betri tíma, en kaupa
heldur svona tæki.“
Vantar fólk
í Ólafsvík er ekkert atvinnuleysi. Að sögn fróðra manna vantar hér um
tvö til þrjúhundruð ársverk. En það vantar einnig ódýrt húsnæði, eða
leiguhúsnæði. Þessi vinnuaflsskortur kemur ekki síst fram í
fiskvinnslunni.
Ólafur Kristjánsson,
verkstjóri í
Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur:
„Hjá Hraðfrystihúsi Ólafsvík-
ur landa fjórir stórir vertíöarbát-
ar, fjórir smábátar og svo togar-
inn. Hann er í siglingu á Þýska-
land núna. Við höfum haft
nægjanlegt hráefni fyrir húsið
miðað við þann mannafla sem
viö höfum. Viö erum meö allt
húsnæöi fullt af aðkomufólki.
Komiö hefur fyrir aö viö höfum
orðið að fá menn úr Hafnarfirði
til aö landa úr togaranum. Og
hér vantar fólk til fleiri starfa.
Hér er ekkert bifreiöaverk-
stæöi, engin smiöja og einnig
vantar trésmiði.
Ég hef starfaö þarna á sama
staö síðan 1955 og er ekkert á
förum. Á þessum tíma hefur
aðstaöa viö vinnu breyst alveg
gífurlega. Ég er hræddur um að
hér vantaði fólk ef allt væri meö
gamla laginu. Og störfin hafa
lést með vélvæðingunni. Viö
höfum alltaf aðallega unnið á
Bandaríkjamarkað og viljum
helst ekki fara úr fimm pundun-
um. Fólkið kann þau vinnu-
brögö. Alltaf er samt eitthvað
unnið á Evrópumarkaö.
Á þessum tíma sem ég hef
verið viö þetta hefur oft þurft að
rétta fiskvinnsluna við. En þaö
sem hefur veriö aö er það, að
alltaf hefur sótt í sama farið aft-
ur. Það er vegna þess aö alltaf
er veröbólga á íslandi, en hún
er ekki í viöskiþtalöndunum.
Og vaxtamálin hér eru erfið.
Ólafur Kristjánsson
verkstjóri: „Það er hinn
trausti kjarni kvenna og
karla sem hefur haldið
þessu gangandi".
VÍKINGUR 17