Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1989, Qupperneq 19

I verum
Kaffihúsastemmning við höfnina
Guðni Sumarliðason
sjómaður:
„Mér finnst það nú svo sorg-
legt, að það er eins og allar þær
gjafir Guðs sem við höfum
fengið, í veraldlegum gæðum,
aö einmitt þær dragi okkur frá
honum. Þetta get ég sagt eftir
að hafa stundað sjó allt frá ár-
inu 1937. Og við höfum stund-
að gegndarlausa rányrkju alla
tíð. Þegar ég var ungur, þá
gekk mikill fiskur hér á grunn-
slóð. Núna er þetta eyðimörk.
Ég stunda sjó á trillu yfir
sumarið. það er til að geta sinnt
andlegu málunum, þeim má
ekki gleyma. Ég hef hér athvarf
uppi hjá mér sem við köllum
loftstofuna. Þar komum við
saman á sunnudags- og
fimmtudagskvöldum.
Það eru togveiðarfærin sem
eru mesti skaðvaldurinn. Ef við
getum ekki lært að lifa í sátt við
náttúruna og Guð, þá munum
við glata sjálfstæöi þjóðarinn-
ar. Það eru öruggt og þessu
megum við aldrei gleyma."
Guðni Sumarliðason
sjómaður: „Ef við get-
um ekki lært að lifa í sátt
við náttúruna og Guð,
þá munum viö glata
sjálfstæöi þjóðarinnar".
Þar sem nú eru páskar er erf-
itt að finna sjómann við störf.
Ég hef eigrað góða stund um
höfnina þegar ég loksins sé
hreyfingu um borð í einum bát,
Sveinbirni Jakobssyni SH 10.
Ég hoppa um borð og finn þar
mann sem er að pússa hand-
föng og mæla í brúnni. Þar er
kominn stýrimaður bátsins, Eg-
ill Þráinsson. Hann segir mér
það sama og aðrir, þokkalegur
afli, — eindæma lélegt tíðarfar.
„Við höfum verið á netum alla
vertíðina og erum allavega
komnir með 300 tonn“, segir
hann. „Vonandi verður eitthvað
eftir páskana, það kom loðnu-
skot hérna á dögunum." Þeir
Egill Þráinsson stýri-
maður: „Það kom
loðnuskot hérna á dög-
unum“.
VÍKINGUR 19