Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1995, Blaðsíða 56

VÍKINGUR
Rætt við Sólmund Tr. Einarsson, fiskifræðing á Hafrannsóknastofnun, um:
Skelfiskdauðann fyrir
Austurlandi
- helstu veiðanlegar skelfisktegundir - aldursforseta skelfiska - einka-
leyfi Flateyringa - veiðitæki - markaðsmöguleika- uppáhalds-
skelfiskuppskriftir
Stefán Böðvarsson
Sólmundur Einarsson fiskifrædingur.
í desember sl. fréttist að fundist
hefði dauður skelfiskur á skelfisk-
miðunum út af Austurlandi og út-
gerðarmenn frá Fáskrúðsfirði og
Vopnafirði hefðu orðið að hætta við
fyrirhugaðar veiðar af þessum sökum.
Sólmundur Tr. Einarsson, fiskifræð-
ingur á Hafrannsóknastofnun, segir
að hér sé í raun ekki um nýtt fyrirbæri
að ræða, svipað hafi gerst í Hvalfirði
1983.
„Þá urðu menn varir við töluvert af
dauðri skel á hjör, sem við köllum, en
á hjörinni er skelin, sem er samloka,
föst saman. Það að dauð skel sé á hjör
gefur vísbendingu um að hún sé
nýdauð, því skelin losnar yfirleitt frá
hjörinni þegar hún er búin að liggja
dauð í nokkurn tíma. Það bendir allt
til að þarna hafi átt sér stað eins konar
massadauði.“
1 máli Sólmundar kom fram að ekki
væri vitað til að þetta hefði gerst fyrr
þarna fyrir austan, en annað svæðið,
sem er út frá Berufirði að Norðfirði,
hefði verið kannað 1992 og gefinn á
það u.þ.b. 200 tonna kvóti. Á hinu
svæðinu, Vopnafjarðarsvæðinu, sem
er úti fyrir Vopnafirði, Bakkafirði,
Bakkaflóa, Gunnólfsvík og fleiri
stöðum, hefðu veiðar verið stundaðar
til 1992, en þeim hætt þá vegna lélegs
afla.
„Við töldum að þetta svæði væri í
56