Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2007, Blaðsíða 63

Náttúrufræðingurinn - 2007, Blaðsíða 63
Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags 2. inynd. Árið 2003 gáfu írakar út 10.000 dínara seðil með mynd af arabískum stærðfræðingi, Ibn al-Haytham (965- 1040), sem leiddi fram ýmsar kennisetningar um eðli Ijóss og sjónar. jafnframt var innkallaður seðill með sama verðgildi með mynd af Saddam Hussein. Lippersheys hafnað. En ítalskur fjölfræðingur, Galileo Galilei, hafði pata af störfum Lippersheys og lét árið 1609 smíða sjónauka sömu gerðar og bylti með hjálp hans hug- myndum okkar um eðli alheimsins, sem hér verður ekki rakið. Einfaldur sjónauki er hólkur með linsu á báðum endum. Hlutglerið, sem snýr að viðfanginu, varpar stækkaðri mynd sem hin linsan, augnglerið, beinir inn í auga athug- andans. I sjónaukum þeirra Lippersheys og Galileos var hlutglerið safngler eða stækkunargler og stækkaði því myndina af viðfanginu. En augn- glerið, sem horft var í, var dreifigler sem minnkaði þessa mynd, þótt heildarútkoman væri að sjálfsögðu stækkun. Kosturinn við þessa skipan er að myndin sem birtist athugand- anum smjr rétt. Þessi einfalda sam- setning, safngler og dreifigler, hefur verið notuð í litlum leikhúskíkjum. Árið 1611 endurbætti Johannes Kepler stjörnusjónaukann með því að setja safngler í báða enda hans. Þessi skipan er enn á öllum stjörnu- sjónaukum með linsum, þótt sam- sett linsukerfi séu nú komin í stað einfaldra safnglerja. Um spegil- sjónauka verður hér ekki fjallað, eins og fyrr er getið. Stjörnusjónaukar OG JARÐSJÓNAUKAR Stjörnusjónauki Keplers sýndi það sem fyrir augu bar á hvolfi. Það á enn við um flesta stjörnusjónauka af þessari gerð og kemur ekki að sök. Þetta er aftur á móti til trafala í venjulegum sjónaukum og framan af leystu menn vandann með því að skjóta aukasafnlinsu eða linsukerfi inn í sjónpípuna, sem rétti af öfugu myndina úr hlutglerinu. Þannig urðu til þær löngu sjónpípur sem sjást í ævintýrakvikmyndum í höndum sjóræningjaforingja og annarra kapteina á seglskipum. NÚTÍMA HANDSJÓNAUKAR I nútíma handkíkjum eru jafnan tvö linsukerfi, hlutgler og augngler. Myndinni er snúið rétt og geisla- brautin auk þess stytt - og þar með kíkirinn allur - með prismum, gler- strendingum sem senda geislann fram og aftur og snúa í leiðinni braut hans við svo myndin birtist rétt í augum athuganda (3. mynd). ítalskur sjónglerjasmiður, Ignazio Porro, fékk árið 1854 einkaleyfi á prismakerfi sem lengi hefur verið notað í handsjónaukum. Jafnframt því sem myndinni er snúið við er ljósgeislanum beint til hliðar, svo meira bil verður á milli hlutglerja en au^nglerja. Ymis tæknivandamál voru í vegi fyrir þróun prismakíkjanna sem voru ekki leyst fyrr en undir lok 19. aldar, þegar þýska fyrirtækið Carl Zeiss setti brúklega prismakíkja af porrogerð á markað. 3. mynd. Braut Ijóss um porroprismakíki (t.v.) og þakprismakíki (t.h.). Myndin kemur úr hlutglerinu á hvolfi og spegluð um lóðréttan ás. Ljósið fer um tvö prismu. í þvífyrra er myndinni snúið á réttan kjöl en í hinu er spegilmyndinni snúið við. Önnur gerð prismakíkja kom fljótlega fram, sem í eru svokölluð þakprismu („roof prism” á ensku, „Dachkantprisma" á þýsku). Þessir kíkjar eru oft léttari en samsvarandi porrokíkjar og fyrirferðarminni, einkum á breiddina, því hlutglerin eru beint framan við augnglerin. Þeir eru hins vegar flóknari í fram- leiðslu en porrokíkjar og þar með dýrari og voru framan af viðkvæm- ari fyrir áföllum og hnjaski. Nú hafa framleiðendur vandaðra sjónauka komist fyrir þannig tæknivanda og bestu (og dýrustu) þakprismakíkjar taka samsvarandi porrokíkjum fram um myndgæði ef nokkuð er. Hins vegar hafa líka orðið framfarir í gerð porroprismna, svo flestir menn geta verið fullsæmdir af hvorri gerðinni sem er ef tækin koma frá traustum og virtum fram- leiðanda. Þeir sem vit hafa á vara samt við ódýrum þakprismakíkj- um: Ætli menn ekki að festa umtals- vert fé í sjónauka er öruggara að halla sér að porrogerðunum. En yfirleitt á það við, á þessu sviði eins og öðrum, að menn fá það sem þeir greiða fyrir, að því tilskildu að þeir viti hvaðþeir þurfa og festi ekkifé í óþörfum búnaði sem í mörgum tilvikum þyngir ktkinn. 131
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.