Náttúrufræðingurinn - 1934, Qupperneq 14

60
NÁTTÚRUFR.
Greining:
I. öll blómin einkynja. Empetrum nigrum.
II. Flest blómin tvíkynja, stundum nokkur þau efstu einkynja.
E. hermafroditum-
Lýsing:
Stöngullinn uppréttur eða uppsveigður, ekki skriðull eða
rótskeytur, yngstu árssprotarnir grænir, liðastuttir. Blöðjn
breytileg, alltaf stórgerðari ,en á krækilyngi, striklaga, aflöng
eða sporbaugótt. Öll plantan grófgerðari en krækilyng.
Annars eru þessar náskyldu tegundir nauðalíkar, og
krummalyngið ekki enn viðurkennt af öllum grasafræðingum
sem sjálfstæð tegund. En ef það á einungis að teljast afbrigði,
þá er það óvenjulega sjálfstætt og vel greint frá aðaltegund-
inni. Taldi eg því réttast að geta þess hér meðal ,,nýju“ tegund-
anna. Bezt er oft að greina þessar tegundir sundur, þegar ald-
inið er tekið að þroskast, því að frjóhnapparnir tolla við aldin
krummalyngsins. Báðar tegundirnar vaxa hér, hvor innan um
aðra, og eftir þeim athugunum, sem eg hefi gert, eru þær álíka
útbreiddar, og aldin þeirra þroskast um líkt leyti.
13. Veronica arvensis L. Reykjadepla (I. Ó., Sk. 1931—32,
bls. 43).
Greining:
I. Blómskipunin á stöngulendanum. Krónupípan mjög stutt.
Aldin og fræ flatvaxin. Fl. Isl., bls. 192.
A. Langur, fremur gisblóma, blómmargur klasi.
1. Stöngull uppsveigður, oft rótskeytur neðst, hárlaus eða
lítið eitt aðhærður. Hýðið öfugnýrlaga. Fjölær. Vero-
nica serpyllifolia.
2. Stöngull uppréttur, aldrei rótskeytur, hærður. Hýðið
öfughjartlaga. Einær. V. arvensis.
Lýsing:
Einær. Stöngullinn uppréttur, stundum lítið eitt uppsveigð-
ur, lítið greindur, alhærður með kirtilhárum ofantil. Blöðin egg-
hjartlaga með ávölum, gisnum tönnum. Efri blöðin stilklaus,
þau neðri á stuttum stilk. Stoðblöðin strik-mjólensulaga, heil-
rend eða því sem nær. Blómleggir uppréttir, styttri en bikarinn.
Krónublöðin blá, styttri en bikarblöðin. Hýðið öfughjartlaga,
líkt á breidd og bikarinn, kirtilhært á jöðrum, annars hárlaust.
Reykjalaugar í Fnjóskadal 1932. I. Ó.
Óx einungis þar sem jarðhita gætti. Vex erlendis í gras-