Náttúrufræðingurinn - 1934, Qupperneq 18

64
NÁTTÚRUFR.
fram úr stóra útfallinu næst fyrir vestan það gamla en fer
hægt í fyrstu. Vex nú ekki lengur í gamla útfallinu en færist
vestur, koma nú ný og ný útföll. Leggur nú undir sig sanda
vestur þar, sem hún hafði í tveimur síðustu hlaupum ekki
farið yfir. Þennan dag tekur hún að brjóta símann. Hann var
strengdur á stórgrýtta öldu og varðist því til þessa, einnig
austast. Er um kvöldið um 2,5 km. vestur af Brekkum á
Skaftafelli.
Fimtudag 29. Hlaupið hefir vaxið mikið um nóttina. Enn
eru þó sandhryggir upp úr milli austasta útfallsins (þess
gamla) og þess næsta vestan við. Nær ekki lengra vestur en
um kvöldið áður, en er dýpri. Vex ekki mjög um daginn og
brýtur ekki jökulinn nema örlítið.
Föstudaginn 30. Hefir vaxið mikið í nótt og vex einkum
í dag. Fer nú að koma víðar fram vestan með jöklinum en
áður. Örlaði á hrönn um 2,5 km. vestur frá Skaptafelli. Nú ná
útföllin saman, fast við jökulröndina. Nær nú mestri breidd.
Að eins ein smá eyri stendur upp úr.
Laugardag 31. Hefir vaxið mjög um nóttina. Niður og
hávaði slíkur, að menn gátu tæplega sofið. Brestir miklir.
Er nú geysiflóð um sandinn. Nú mylur vatnið jökulinn og
fossar ofan af jökulsporðinum (byrjaði á því þegar á mið-
vikudag) yfir öllum útföllum jafnt og eins milli útfalla. Nú
nær hlaupið hámarki, flytur hrannir fram um allan sand og
brýtur nú síman vestanvert. En það byrjaði að brjóta hann
að austan á miðvikudag. Jakar bárust austur allt að Fagur-
hólsmýri og í sjó út. Breiðist ekki út til hliðanna, eða því sem
næst ekkert, en dýpkar. Straumur er geysilegur, og jakabrot
nú mest úr jöklinum. Áin virtist ýta jökunum hægt og hægt,
en ekki velta þeim mikið. Dreif þá saman í hrúgur, hnykkti
svo við og lagðist fram með breiðuna. Jakarnir stóðu lítið
upp úr, morruðu fram og hjuggu auðsýnilega í botni. Sumir
þeirra voru miklu hærri en símastaurarnir voru í fyrstu þegar
línan var lögð. Á laugardaginn kl. 51/4 e. m. fór að fjara, og
fjaraði mjög ört til kvölds. Um miðnætti komnar stórar eyrar
í farveginn.
Sunnudaginn 1. apríl (páskadag). Um fótaferð er orðið
nærri eðlilegt vatnsmagn. Um hádegi álitin reið. Um kvöldið
lítil. Seig þó að vísu úr aur og íshrönn.
Þriðjudag 3. er hún fyrst farin og nær þá ekki kviði.