Náttúrufræðingurinn - 1934, Side 50

TMÁTTÚRUPR.
96
landslag ,er svipað og á íslandi. Það má t. d. eflaust finna gró
eða fræ til að strá út um ykkar svörtu sanda og auðnir, svo að
allt verði á skömmum tíma grænum gróðri vafið“.
Mér hitnaði um hjartarætur að heyra svo spámannleg orð
og eg minntist skáldsins Welhaven, sem sagt er að hafi oft geng-
ið með vasana fulla af eikarfræi til að strá út um landið, þar sem
bert var.
„Það má rækta silung eins og gras“, sagði við mig Þórður
í Koti. Líkt því kann -einhver seinna að segja um býflugur í
Bárðardal. Og vil eg svo enda þessar línur með hamingjuósk
til þess manns eða konu, sem fyrstur borðar heimaræktað bý-
flugnahunang með brauði sínu og minnist þakklátlega Jóns Ein-
arssonar, bónda í Foam Lake. Því hann talaði og skrifaði um
það, sem hann vildi vera láta og það varð. Eða segjum: Orðin
eru til alls fyrst.
Steingrímur Matthíasson.
Vænir silungar.
Sumarið 19’32 veiddi Einar Benediktsson, bóndi á Víkinga-
vatni hér í hreppi, bleikjusilung, sem vóg 7 kg. og var um 80
cm. á lengd. Víkingavatnið, sem silungur þessi veiddist í, hefir
ekkert afrennsli né fisksamgöngur við sjó eða önnur fiskihverfi.
Er í því fjölskrúðugt jurta- og dýralíf, og silungur úr því mjög
feitlaginn, enda hefir hann þar mikla og góða átu.
Hér í Lóni er talsverð silungsveiði í sjávarlóni því, er bær-
inn dregur nafn af. Er það allstórt og djúpt sumstaðar. Ós er
úr lóninu út í sjóinn, og flóð og fjara í því. Áta er nóg í lóninu,
bæði heimaalin og eins kemur oft loðna og annað síli úr sjón-
um inn í þau. í lóninu er bæði bleikja og urriði. Á síðastl. 8 árum
hafa veiðst hér 5 urriðar vænir, og vógu þeir IVz, 8, 8/2, 9 og
101/2 kg. Sá síðasttaldi var 96 cm. langur og nr. 2 84 cm. að
lengd og 21 cm. á hæð, — hinir voru því miður eigi mældir.
Vænsta bleikja, sem hér hefir veiðst, var 41/2 kg.
„Hver býður betur?“
Lóni, 16. marz 1934.
Björn Guðmundsson.