Náttúrufræðingurinn - 1934, Qupperneq 59

NÁTTÚRUFR.
105
nú um íslenzkar tegundir blómplantna, og útbreiðslu þeirra, en
þó skortir nokkuð á, að fullkomið sé. Sem dæmi skal það nefnt, að
kræklurót er ekki talin vaxa á Suðurlandi. Sú villa hefir ef til vill
slæðst inn í útgáfuna úr Flóru Stefáns. Mér er kunnugt um, að
kræklurót er all-algeng að minnsta kosti víða í Árnessýslu, eg
hefi fundið hana þar hjá Minni Borg, Björk og á Lyngdalsheiði,
og það meira að segja all-mikið af henni. Þá er Orchis latifolius
(ástagras) aðeins talinn vaxa við Kaldalón, — eins og í flóru —, en
hann hefi eg fundið við Hesteyri, og ákvörðun mín hefir verið stað-
fest af sérfræðingum á grasasafninu í Höfn.
Aftan við bókina eru glöggar skýringar (einnig á ensku) á
öllum fagheitunum, sem fyrir koma, sem og plöntuheiti á latínu,
færeysku og íslenzku. Verður ekki annað sagt, en að bókin beri
langt af því, sem venja er til um erlendar bækur, um stafsetningu
islenzku nafnanna, og er það góðra gjalda vert.
Loks hefir bókin þann kost, að hún er ódýr; í Kaupmanna-
höfn kostar hún aðeins 6.50 kr., líklega eitthvað meira í verzlun-
um hér. Vil eg ráða öllum flóruvinum, sem skilja ensku, til þess
að kaupa þessa bók, og nota hana við gróðurrannsóknir sínar,
jafnhhða Flóru Stefáns, ef þeir eiga hana.
Maurice Maetcrlinck: Býflugur. — Bogi Ólafsson
þýddi. — Brot: Octavo. 223 bls. 7 kr., óinnbundin.
Eitt af ritum Þjóvinafélagsins á þessu ári (Bókasafn Þjóð-
vinafélagsins, VII.), er bók sú, sem að ofan er nefnd. Hún er
eftir frægan, hollenzkan rithöfund, einn af þeim fáu, sem hlotið
hafa bókmenntaverðlaun Nobels, fyrir ritstörf sín- Meðal mestu
rithöfunda heimsins, er Maeterlinck einn af mörgum, sem
náttúran, og hin mörgu viðfangsefni hennar, hafa heillað. Mörg-
um Islendingum mun kunnugt, að Goethe, og William Bergsöe
voru náttúrufræðingar með lífi og sál, og flestir kannast við rit
Kiplings. —
„Býflugur“ er talin ein af beztu bókum Maeterlincks. Má
óhætt fullyrða, að skáldinu hefir prýðilega tekizt að gera efnið
fjörugt og skemmtilegt, enda er bókin þrungin anda og samúð
með náttúrunni frá byrjun til enda. Þó ber á því á einstöku stöð-
um, að framsetningin er ekki eins Ijós og æskilegt væri, enda
háir sá galli öllum þeim þýðingum, sem eg hefi séð. — Samt er
þetta atriði svo lítilvægt, að það má sín einskis gegn þeim kost-
um, sem bókin er búin. — Einnig má deila um, hvort of langt sé
gengið í heimspekilegum hugleiðingum, en þar verður að taka til