Náttúrufræðingurinn - 1956, Qupperneq 22

16
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
JO. mynd. Karfaseiði 8.7 mm. langt (Jensen 1922).
gjóta á öðrum tíma. látli karfi er auðþekktur frá stóra karfa á því,
að beinagaddar á kinnbeini vita allir aftur. Á stóra karfa vísa þeir
neðstu niður. Yms önnur einkenni liefur litli karfi, s. s. oftast
dökka bletti á tálknlokum o. fl. (Sjá 11. mynd).
Menn eru nú orðið á eitt sáttir um aðgreiningu þessara tveggja
aðaltegunda. Einnig munu menn nú þeirrar skoðunar, að karfinn,
sem er við austurströnd N.-Ameríku, sé sérstakur stofn, nokkru
smávaxnari en sá evrópiski, en ekki önnur tegund, eins og þó
hafði verið haldið fram. Árið 1854 gaf Storer honum nafnið Sebastes
fasciatus. Af stóra karfa er einnig til afbrigði í Norður-Atlants-
hafi Evrópumegin. Aðaltegundin og afbrigðið geta ýmist komið
fyrir saman eða aðskilin. Þjóðverjum var þetta ljóst, þegar árið
1940 (7), en því var þó lítill gaumur gefinn fyrr en síðasta áratuginn.
Þýzkir sjómenn höfðu gefið þessu afbrigði nafnið „Tiefenbarsch“
og mætti kalla það djúpkarfa á íslenzku. Eins og nafnið bendir til,
veiðist afbrigðið yfirleitt á meira dýpi en stóri karfi. Þjóðverjar
hafa veitt mikið af djúpkarfa á auðugum karfamiðum á hryggnum
11. mynd. Litli karfi. (Sæmundsson 1926).