Samvinnan - 01.10.1968, Blaðsíða 7

an, sem þú stendur í bókinni,
eins og bæöi þú og ég erum
a'ö kvarta um. Okkur kemur
þetta bókarsvið töluvert ný-
stárlega fyrir sjónir, af því að
ekki er vanalegt að birta það
með þessum hætti á bókum. Ég
held, að þú neitir því ekki
fremur en ég að í bók Guð-
bergs birtist meiri veruleiki en
í mörgum öðrum bókum, og
flest það, sem hann er að
reyna að koma til skila með
orðum, séu býsna hversdags-
legir hlutir í hugarheimi og
amstri venjulegs fólks í stakki
samtíðarinar. Og þótt þú sért
snotur og siðfágaður í orðum,
Guðmundur Ingi, og hleypir
ekki á pappír nema því, sem þú
telur skrautfjaðrir, þá er ég
alveg viss um að það er ekk-
ert snyrtilegra bak við ennis-
skel þína en fólksins, sem Guð-
bergur er að reyna að opna.
Sé hreinskilnin ekki svæfð þá
'****"'tf ,i ta ix t«
•se*
■ *
mjólkin
bragðast
með
bezt
'NESQU/K
— og þú getur búið þér til
bragðgóðan og fljótlegan
kakoarykk
1. Hella kaldri mjólk í stórt glas.
2. Setja 2-3 teskeiðar NESQUIK út í.
3. Hræra. Mmmmmmmmm.
NESQU/K
KAKÓDRYKKUR
verðum við að viðurkenna, að
þetta er alls ekki að neinu ráði
ítr lausu lofti gripið hjá hon-
urn. Við könnumst þarna við
furðumargt, sem við höfum
verið að kalsa í huganum eða
jafnvel klæmast á í stráka-
hópnum. Spurningin er aðeins
sú, hvort rétt er að segja þetta
svona umbúða- og ábyrgðar-
laust í bókmenntum, eða hvort
það sé nógu listilega gert. Þaó
hlýtur ætíð að vera mikið ef-
og enn er ósýnt, að hann kom-
ist á tindinn, eða hafi burði
til þess. Jafnfráleitt sem það
er að fordæma umbrot hans af
því að við þekkjum ekki hverja
þúfu þess umhverfis, sem
hann sýnir af sjónarhólum
sínum á þessari vegferð, er
einnig það óðs manns æði að
telja þau fullkomna list. Það
sem úr sker um Guðberg verð-
ur, hvort hann festist í urðinni
eða kemst á tind nýsköpunar.
dralorí
PEYSURNAR FRA HEKLU
i ÖRVALILITAOG MYNZTRA Á BÖRN
OG FOLLORÐNA. E80.
unarmál, enda þykir það
nokkur nýlunda. Sú nýlunda
Guðbergs er þessir nýju sjón-
arhólar, þar sem aðrar hliðar
veruleikans blasa við, og hvað
sem við segjum um snilli eða
réttdæmi Guðbergs blasir þetta
umhverfi við „í skarpri birtu og
nakinni hörku“, eins og við-
brögð Guðmundar Inga og
margra lesenda sýna gleggst.
Ég tel leit Guðbergs og djarf-
legar tilraunir til uppgöngu
mikillar virðingar verðar. Hins
vegar hrynur mikið lausagrjót
undan fótum hans sem von er,
En lastaðu ei laxinn, Guð-
mundur Ingi.
Vegna niðurlagsorða þinna í
greininni langar mig til þess
að geta þess, rétt til þess að
stjaka við hugsanlegum mis-
skilningi, sem víðar hefur örlað
á, að gagnrýnendur dagblað-
anna voru að vísu fimm, en
aðeins fjórir þeirra leiddu
Silfra í það hesthús, sem hon-
um var búið að þessu sinni.
Einn vildi fá honum annan
bás.
Andrés Kristjánsson.
7