Samvinnan - 01.10.1968, Blaðsíða 9

CORONA
SKÓLARITVÉLIN,
sem endlst yður
ævílangt.
SKRIFSTOFUTÆKNI
Írmiiía 3, sími 38 900.
J

Mölvarið * Hlaupfrítt * Ú
Klllllll

mmmm
,v
mmmm

11111111
Pliiiiii
mm,
®í
. ..

: “ / ;
:
:|||SÍIfÍi

rvwx.

Gróft handprjónagarn
skilning. Til að forðast mála-
lengingar getum við sagt sem
svo að hér sé átt við það sem
skilur á milli feigs og ófeigs,
það sem í þessu tilviki bætist
við „minni“ og „næmi“ til að
úr verði markverðar bók-
menntir.
Biskupa að áti skulum við
láta liggja á milli hluta að
sinni; það er skrýtið að for-
vitnast einmitt um þetta stutta
atriði úr löngum og flóknum
kafla.
Árni Bergmann.
Ég þakka Guðmundi Inga
fyrir kurteislegar athugasemd-
ir við orð mín í Samvinnunni
um bókina Ástir samlyndra
hjóna eftir Guðberg Bergsson
og fyrir þá hógværu spurningu,
sem hann beinir til mín af
því tilefni. Honum er ekki að
skapi notkun mín á orðinu
lífssvið, og hefur hann þar án
efa mikið til síns máls. Merk-
ing þessa orðs er ekki vel af-
mörkuð, og leggjum við eflaust
ekki nákvæmlega sama skiln-
ing í það.
Ég notaði orðin „ófögur lífs-
svið“ af þeim ástæðum, að
Guðbergur Bergsson heldur sig
í umræddri bók mjög á þeim
slóðum mannlífsins, sem ekki
er venja að telja því til yndis-
auka. Hann lýsir geggjun og
sjúku sálarlífi, dýrslegu kyn-
ferðislífi og ónáttúru, sjúkdóm-
um og rotnun mannlegs lík-
ama, andlegri og líkamlegri
spillingu. Mér virðist bókin að
verulegum hluta fjalla um
slík efni, og tók ég þannig
til orða.
Þessi óþægilegu „svið“ eða
svæði mannlegs lífs virðist mér
höfundurinn einangra mjög í
þessum sögum, í stað þess að
láta í þau skína saman við
annað betra, eins og títt er.
Verður þetta því allstórkostlegt
sums staðar og með ýkjublæ.
Upplit sagnanna er því yfir-
leitt ófagurt — eða öllu heldur
ófínt — en ætli við verðum
ekki að viðurkenna sannleik-
ann, hvernig sem hann er, og
hygg ég, aö það eigi við hér.
Ég er ekki sammála Guð-
mundi Inga um það, að þarna
sé að ræða um samtíning af
ýmsu ófögru — handahófs-
kenndan virðist liggja á milli
línanna. Veilur og spilling í
mannlegu lífi er dregið hér
Framhald á bls. 59.
9