Samvinnan - 01.12.1984, Blaðsíða 23

þeirra spilaði á biwa strengjahljóðfær-
ið, önnur söng og sú þriðja dansaði í
takt við angurværa strengjahljóminn.
Við vorum þarna komin langt aftur í
aldir.
Fyrsta heimsókn okkar var til borg-
arinnar Hachinohe, sem er svo til
nyrst á aðaleyjunni, Honshu. Þangað
var flogið frá Tokyo. Hachinohe er
250 þús. manna borg. Þar er önnur
mesta fisklöndunarhöfn í Japan. Við
skoðuðum þar fiskvinnslustöðvar og
eldisstöðvar fyrir skelfisk og flatfisk,
heimsóttum fylkis-samvinnusamband
fiskimanna og áttum viðræður við
forystumenn þess. Ég fór þarna á
fiskmarkaðinn kl. 6 að morgni þar
sem fiskur var boðinn upp til sölu. Var
það mjög forvitnilegt.
Frá Hachinohe var flogið til Osaka
°g keyrt þaðan til Kyoto og tveggja
daga dvölin þar fannst mér kóróna
ferðarinnar. Kyoto var höfuðborg
Japans í 1000 ár.
Ferðafélagar okkar voru framúr-
skarandi gott fólk, venjulega tveir frá
gestgjöfum okkar og svo túlkurinn vel
menntuð og afar geðþekk stúlka, sem
hét Itsuko. í Kyoto eru um 1300
Búdda-musteri og 300 shinto-hof og
ótal margir klettagarðar. Við skoðuð-
um aðeins 18 musteri og hof þessa tvo
óaga í Kyoto, eitt þeirra hafði 1100
Búddastyttur úr bronsi uppistandandi
1 fullri hæð. Klettagarðarnir og trén
vöktu þó ekki síður hrifningu okkar.
® Óhagstæður viðskiptajöfnuður
Við dvöldum síðustu 3 dagana í Tokyo
a fundum með gestgjöfum okkar og
forystumönnum Zengyoren. Ég flutti
fyrirlesturinn eins og til stóð og þar
mættu ýmsir fulltrúar úr stofnunum
sjávarútvegs og samvinnufyrirtækja.
Fað gladdi mig að sjá þar fulltrúa
viðskiptafyrirtækja Sambandsins í
Japan. Fiskútflutningur okkar til Jap-
an hefur stóraukist á þessu ári.
Eftir fyrirlesturinn gekkst Zengyor-
en fyrir móttöku, þar sem tækifæri
gafst til að blanda geði við ýmsa þá
sem mættir voru á fyrirlestrinum.
Einum degi í Tokyo var varið til að
ræða viðskiptamál við ýmsa aðila, en
samvinnumenn höfðu undirbúið þær
heinrsóknir. Árangur af þeim er að
koma í ljós með nýjum viðskiptasam-
höndum, bæði varðandi sölu á íslensk-
um vörum til Japans og kaupum á
nýjum vörum þaðan.
Það er mjög mikilvægt fyrir okkur
Islendinga að auka útflutning okkar til
Japans. Vöruskiptajöfnuðurinn hefur
verið okkur mjög óhagstæður. Á árinu
1983 keyptum við vörur frá Japan fyrir
rúmar 32 milljónir dollara á Cif-verði.
Áf þessari upphæð var verðmæti bif-
reiða 13.6 millj. dollara og rafmagns-
og rafeindatækja 6.8 millj. dollara.
Fob-verðmæti útflutnings okkar var
hins vegar 20.9 millj. dollara og af
þessari upphæð voru hvalafurðir og
málmblendi 18.3 millj. dollara eða
tæp 88% af útflutningnum. Ef við
neyðumst til að hætta hvalveiðum árið
1986 mundi það þýða minnkun á
útflutningnum um 7—9 millj. dollara.
Við þurfum því að finna nýjar útflutn-
ingsafurðir og í því sambandi bind ég
miklar vonir við frystar fiskafurðir.
• Eins og skemmtilegur draumur
Við lögðum af stað heim hinn 29.
september og höfðum tveggja daga
viðdvöl í Singapore á leiðinni. Heim-
ferðin gekk vel og eftir á að hyggja
fannst okkur þessi Japansferð eins og
skemmtilegur draumur, draumur sem
þó rættist í veruleikanum.
Ef ég væri að því spurður að lokum,
hvað stæði mér efst í huga eftir
dvölina í Japan, mundi ég velja heim-
sókn í Daisen-In musterið í Kyoto,
þar sem við ferðafélagarnir settumst
niður að japönskum sið á svalir must-
erisins og horfðum í algjörri þögn á
litlu klettana, sem stóðu upp úr slétt-
um fleti musterisgarðsins þöktum
hvítum skeljasandi.
Einfaldleikinn og kyrrðin í þessu
sérstæða umhverfi talaði til okkar á
táknmáli sínu á ógleymanlegan hátt.
Einfaldleikinn og
kyrrðin í þessu
sérstæða umhverfi
talaði til okkar á
táknmáli sínu á
ógleymanlegan hátt.
Það er ógleymanleg reynsla að setjast niður að japönskum sið á svalir musteris og horfa í algjörri
þögn á sérstætt og framandi umhverfi.
23