Samvinnan - 01.12.1984, Blaðsíða 64

Með fiðluna
á bakinu
Fáni Söngfélagsins Heklu á Akur-
eyri.
ara náms og hinn 14. janúar 1893
skrifaði hann bæjarstjórninni á Akur-
eyri eftirfarandi bréf:
Eg hef um nokkur undanfarin ár
gjört ýmsar tilraunir til þess að full-
nægja þeirri löngun minni að geta
ferðast til Kaupmannahafnar til þess
að frama mig sem kennari í sönglist og
leitað styrks bæði til þings og sýslu-
nefndar og ávallt fengið sama svarið
„nei“, en nú hefi ég byrjað á hinni
síðustu tilraun, og hefir söngfélagið
„Gígja“ nú afráðið að sækja um leyfi
til að stofna tombólu í því skyni að
styrkja mig svo framarlega að von
væri um viðbót úr einhverri annarri
átt.
Nú dettur mér í hug að fara þess á
leit við hina háttvirtu bæjarstjórn,
hvort hún sjái sér ekki fært að styrkja
mig á einhvern hátt til nefndrar ferðar;
mér væri engu síður kært að geta
fengið fé til láns, en líf mitt er ekki í
ábyrgð svo ekki mun til neins um slíkt
að ræða, að öðru leyti en því, að ef
bæjarstjórnin sæi sér fært að veita mér
styrk úr bæjarsjóði sem eg skuldbyndi
mig til að borga aftur svo framarlega
sem mér entist líf og heilsa til þess.
Eg er sannfærður um að það hefði
mjög mikla þýðingu fyrir framtíð
mína ef mér gæti auðnast að fram-
kvæma þetta umgetna og langþráða
ferðalag.
Akureyri 14. janúar 1893.
Virðingarfyllst,
MEinarson
Til bæjarstjórnarinnar á Akureyri.
• Harmoni-fræði og hornablástur
Það fer fáum sögum af því hvernig
Magnúsi Einarssyni gekk að afla farar-
eyris, en hinn 8. maí sótti hann enn
um styrk til frekara náms til stjórn-
valdanna, en ekki hefir tekist að finna
heimildir um hvaða árangur það bar.
Hins vegar má sjá af bréfi frá Magnúsi
til bæjarstjórnarinnar á Akureyri að
hann hefir haft 500 kr. í farareyri og
að hann hefir komið til Kaupmanna-
hafnar um mánaðamótin maí-júní
1893. Hann sendi bæjarstjórninni
sundurliðaðan reikning yfir það
hvernig hann varði þessu fé og voru
kostnaðarliðirnir eftirfarandi: Ferðin
kostaði 70 kr. Fatnaður, skóro. fl. 130
kr. Horn 50 kr. Ætlað fyrir harmoni-
um 150 kr. og fæði, húsaleiga og
kennsla o. fl. minnst 60-70 kr. á
mánuði. Það var greinilegt að fjár-
skortur vofði yfir enda var efni bréfs-
ins beiðni um frekari fjárstyrk eða lán.
Aðalkennari Magnúsar var Norðmað-
ur að nafni Viggo Sanne, fæddur í
Osló 1840, en starfaði lengst ævinnar
í Kaupmannahöfn sem hornleikari í
konunglegu kapellunni og öðrum
hljómsveitum, en jafnframt söng-
kennari og varð það hans aðalstarf.
Hann hafði nýgefið út kennslubók
sem bar heitið „Musiklærens Begynd-
elsesgrunde“ og var eftirmaður Berg-
greens sem „Sanginspektör.“ Af þess-
um manni gat Magnús Einarsson
margt lært. Heima á Akureyri var
einnig nokkur viðbúnaður til að efla
tónlistarlíf bæjarins eins og bréf 8
góðborgara til bæjarstjórnarinnar 17.
júlí 1893 ber með sér, en þar segir:
Söngféiagið „Gígja“ og félagið „Dí-
ana“ á Akureyri hafa komið sér saman
um að reyna að gangast fyrir því að
koma á fót hornamúsík í Akureyrar-
bæ. En af því allmikið fé þarf til þessa,
ætla félögin að leita samskota hjá
bæjarbúum, en þótt þess megi vænta
að menn almennt taki þessu máli vel
er naumast við því að búast að nægi-
legt fé fáist á þennan hátt: leyfum vér
oss því að leita til hinnar háttvirtu
bæj arstj órnar Akureyrarkaupstaðar
og biðjum hana að styrkja þetta þarfa
og fagra fyrirtæki með svo ríflegu
fjárframlagi, sem hún sér framast
fært, úr bæjarsjóði.
Vonum vér að hin háttvirta bæjar-
stjórn styðji málefni þetta eftir bestu
föngum.
Til er bréf frá Magnúsi Einarssyni
til bæjarstjórnar Akureyrar sem sýnir
glögglega sambandið milli samskot-
anna og ferðar Magnúsar, en það
hljóðar svo:
Jeg leyfi mér að byrja bréf þetta með
því að flytja hinni háttvirtu bæjar-
stjórn Akureyrar þakklæti mitt fyrir
þá hjálp sem hún veitti mér til að
komast hingað til Kaupmannahafnar,
er eg hafði svo lengi þráð.
Eg hefi nú þegar dvalið hér í mánuð
og unnið mér mikið gagn á þeim stutta
tíma og mun framvegis reyna að gjöra
mitt til þess að vera mín hér geti orðið
mér og öðrum að svo miklum notum
sem auðið er. En þótt eg hafi ekki
dvalið hér lengur, er eg samt kominn
að þeirri niðurstöðu að mig kunni að
skorta fé, því að það er hvort tveggja
að kennslan er miklu dýrari en eg áður
hugði, enda er það höfuðatriðið fyrir
mig að hafa hana sem besta, þar eð
námstíminn er svo stuttur.
Það er því aðaltilgangur minn með
þessum línum að biðja hina háttvirtu
bæjarstjórn að útvega mér 100 króna
lán og ganga í ábyrgð fyrir svo framar-
lega sem amtsráðið hefur ekki veitt
mér þær 100 krónur er eg sótti um til
þess.
Eg skal geta þess að kennslan hefur
64