Samvinnan - 01.12.1984, Blaðsíða 50

Hver
sína
leið
vafasama líf á hnetti sem við vorum
nærri búin að plokka allt af og éta allt
upp. Handa henni yrði aðeins lítilfjör-
legur afgangur og allur okkar skítur
og allt okkar drasl. En hvorki tígrís-
dýr, fílar né fiðrildi.
Við hnýttum á hana bréfbleyjurnar
og vorum djúpt sokkin við tilhugsun-
ina um að einhverntíma myndi hún
klífa fjöll úr plasti.
Annað veifið litum við í stóra
spegilinn. Við höfðum breyst.
Við vorum ekki lengur ungir
nautnafullir elskendur. í það minnsta
var engin frumstæð gleði fólgin í
neyslu okkar lengur.
Hár okkar hafði síkkað. Sérstaklega
hennar. En við vorum ekki orðin
gömul. Við vorum komin á þann
aldur, þegar bernskan hefur um það
bil gleymst, fyrstu unglingsárin og allt
hið skelfilega sem verður að ganga í
gegnum, áður en maður horfir fram á
við og verður óhamingjusamur fyrir
fullt og allt.
En hvorugt okkar eltist neitt áber-
andi. Við verðum hrukkótt. Hárið
þynnist. Og vöxturinn minna fullkom-
inn. En samtímis dvínar krafan um
fullkomleika. Og klæðnaðurinn yngist
og léttist, verður kæruleysislegri. Þess-
ir ungu bláu ofþvegnu litir. Saklausir
eins og barnagallar. Við fáum lánuð
föt. Við dubbum okkur upp. Við
erum skipstjórar án skipa. Bændur án
korns. Og kúrekar án hesta.
Og þrátt fyrir allt. Á einhvern hátt
vorum við kyrrsett. Hún var heima og
var niðurdregin af að vera heima. Og
ég varð að horfast í augu við það að
ég myndi aldrei þéna fyrir meiru en
þessari tveggja herbergja, sem við
giftum okkur inn í.
Hún var nærri alltaf þreytt og
uppstökk.
Stundum fórum við í bíó, hvort
fyrir sig. Stundum fengum við kunn-
ingja í heimsókn. Og Karína vaknaði
og öskraði eins og hún ætti lífið að
leysa. Á sunnudögum fórum við með
hana í dýragarðinn og sýndum henni
fílana og hverfandi ættbálka af rándýr-
um. En henni fannst mest til um
grátittlinginn.
Við runnum hvort öðru úr greipum.
Um tíma stóð ég í sambandi við
aðra konu. Hún var ung og þögul. Ef
til vill hefði hún getað talað um mengun
og kvennabaráttu og margt fleira,
hefði hún leyst frá skjóðunni. Ég
kærði mig bara ekkert um að hún
gerði það.
Auðvitað komst þetta upp og hún
Sendum félagsmönnum og öðrum viðskiptavinum
svo og starfsfólki okkar beztu óskir um
GLEÐILEG JÓL
KAUPFÉLAGIÐ FRAM
Neskaupstað
50