Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1925, Blaðsíða 85

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 275
9. Vetrarfóðrun.
Víða er siður að gefa snjótitlingum á vetrum, þegar
þeir flýja til bygða undan bjargarskorti og harðindum.
En þó mun skorta mikið á, að það sé alment gert. Er þó
ekki að ræða hér um mikil útgjöld eða fyrirhöfn. Á sveita-
bæjum er sumstaðar moðsalla, undan heyi, dreift á gadd-
;nn handa fuglum að tína úr. þar, sem þetta er gert, ætti
að dreifa sallanum þar, sem hlé er fyrir vindi, svo að fugl-
arnir hefðu skjól meðan þeir eru að seðja hungrið. þetta
kemur ekki alstaðar að tilætluðum notum vegna þess, að
í sumu moði er mjög lítið af grasfræi, en þess meira af
sinu, leir og mold, sem fuglinn hefir ekkert gagn af. Fer
það venjulega eftir því, úr hvaða heyi moðið er. Mjög lít-
ið eða ekkert er af frækornum í heyi, sem slegið er
snemma sumars, áður en fræið þroskast og fellur. En
frekar má þess vænta í síðslægju, einkum af valllendis-
jörð. Fuglunum er ekki borgið að heldur, þó að moðsalli
té borinn fyrir þá. þeir geta samt dáið úr hungri. það
verður að fóina þeim brauðmolum og korni, ef hjálpin á
að koma að verulegu gagni. Ætíð gengur mikið í súginn
af molum, þegar brauð eru sneydd niður. Ef þeir væru,
a hverjum bæ, safnaðir saman, þurkaðir og geymdir
til vetrarins, fengist allmikill forði handa fuglum. 1 kaup-
stöðum hafa menn ekki moðsalla á boðstólum handa fugl-
um, þar er ekki um annað að ræða en brauðmola eða
korn.
Ef hvert sveitaheimili á landinu gerði það að reglu að
toðra villifugla á hverjum vetri vendust fuglar ár eftir ár
á sömu stöðvar, þar sem þeim væri gefið. Stundum er
veðrátta svo mild, að fuglar þarfnast lítillar eða engi-ar
hjálpar, og biðja þá heldur ekki um hana.
það er sagt, að hrafninn vinni aldrei skepnum þeirra
manna tjón, sem gefa honum. En hvað sem hæft er í því,
er skylda að gefa krumma mat að vetrinum, sem öðrum
.-.pörfuglum, ef hann þarf þess með. Margt ætilegt fellur
til á bæjum, sem krummi 'tæki með þökkum, ef að honum
væri rétt, þó að hundar vildu ekki við því líta.
18*