Andvari - 01.06.1959, Side 93

andvajíi
STÚLKAN VIÐ ROKKINN
91
stúlkunnar, sem orðin var meira en
þrítug. En lrún sótti þeim mun fastar
sitt mál, og Stefán kiknaði fyrir. Upp
frá þeim degi var svo talið á Hofi, að
þau væru heitbundin, enda þótt piltur-
inn mætti ekki til þess kvonfangs hugsa
og drægi það á langinn eins og honum
var unnt. En þar kom, að hann þóttist
ekki lengur undanfæri eiga og beygði
sig fyrir þeim örlögum, sem honurn voru
búin. En ævi hans varð ekki löng: Hann
lézt úr brjóstveiki að ári liðnu. Björg
Uuttormsdóttir hafði höndlað það hnoss,
sem hún sóttist mest eftir, en það veitti
henni lítið yndi og gekk henni fljótt
úr greipum. Var þetta allt átakanleg
harmsaga.
Siggeir Pálsson var bernskuár sín í
fóstri hjá séra Vigfúsi Ormssyni, öðrurn
auðmanni í prestastétt í Múlaþingi.
Hann fór mjög ungur að heiman til
náms, en kom aftur á Austurland að
loknu stúdentsprófi í Bessastaðaskóla og
gekk þá að eiga Önnu, dóttur séra Ólafs
Indriðasonar á Kolfreyjustað. En hjóna-
kand hans varð ekki heldur farsælt. Þau
Anna slitu samvistir eftir nokkur ár, en
skildu að lögum löngu síðar. Prests-
embætti fékk Siggeir ekki fyrr en tuttugu
°8 fjórum árum eftir að hann lauk skóla-
nami, er honum voru loks veittir Skeggja-
staðir á Langanesströnd.
Þau Siggeir og Anna höfðu eignazt
ookkur börn. Meðal þeirra var dóttir,
sem hét Stefanía og bar nafn séra Stefáns
Pálssonar, föðurbróður síns. Þessa stúlku
tok Björg Guttormsdóttir í fóstur, og
hefur því án efa valdið ræktarsemi við
oiinningu manns hennar og nafn telp-
Ur>nar. Sat þá Björg cnn á Hofi með
^nóður sinni fjörgamalli, þótt faðir
hennar væri þá látinn og nýr prestur
af öðru landshorni, séra Halldór Jónsson,
hominn þangað.
IV.
'Nú víkur sögunni að öðru fólki. Á
Siglufirði hafði verið danskur verzlunar-
stjóri, sem hét Idermann Schou. Hann
átti íslenzka konu, Sigríði Jónsdóttur, og
með henni nokkur börn. Árið 1832 flutt-
ist Hermann Schou til Vopnafjarðar og
gegndi þar störfum um skeið. Einn sonur
þeirra hjóna hét Lúðvík, og fór hann
ungur í verzlunarþjónustu í kaupstöðum
á Norðurlandi og Austurlandi. Um
þrítugsaldur var hann á Seyðisfirði, en
gerðist um það leyti verzlunarstjóri hjá
Örum & Wulff á Húsavík. Það var árið
1855. Llm þessar mundir var séra Bene-
dikt Þórarinsson prestur í Eydölum og
hniginn á efri ár. Hann var tvíkvæntur,
og hafði fyrr átt Sigríði Einarsdóttur,
vinnukonuna í Kirkjuhæ, sem Sigfúsi
Árnasyni var meinað að eiga, en eftir
fráfall hennar Þórunni Stefánsdóttur,
prests á Valþjófsstað, Árnasonar í Kirkju-
bæ. Elann hafði og lengi vcrið aðstoðar-
prestur séra Árna í Kirkjubæ fyrr á árum
og var því á margvíslegan hátt tengdur
og vandahundinn hinni gömlu valdaajtt
á Héraði. Hann átti dóttur af fyrra hjóna-
bandi, Björgu, sem án efa hefur borið
nafn gömlu Bjargar Pétursdóttur í Kirkju-
bæ, enda þótt það væri hún, sem fastast
spyrnti gegn því, að móðir stúlkunnar
fengi að eiga Sigfús barnsföður sinn.
Sumarið 1856 reið hinn u.ngi verzl-
unarstjóri á Húsavík, Lúðvík Schou,
suður að Eydölum og gckk að eiga
Björgu Benediktsdóttur. Voru þau gefin
saman í Eydölum snemma í ágústmán-
uði, og liefur þetta sennilega verið ráðið
árið áður, um þær mundir er hann fékk
verzlunarstjórastöðuna á Húsavík. Hélt
hann síðan með hrúði sína til Húsa-
víkur.
Nú var hvort tveggja, að Björg Gutt-
ormsdóttir var kunnug Lúðvíki Schou
og fólki lians frá uppvaxtarárum hans á