Andvari - 01.01.1953, Blaðsíða 23

ANDVAKI
Gunnlaugur Claessen
19
eru nefnd fjörefni eða bætiefni, og ætla ég, að hann hafi orðið
fyrstur hérlendra manna til að rita um þau. Enn ritaði hann í
Læknablaðið um ýmis mál, sem einkanlega vörðuðu læknastétt-
ina, svo sem um sérfræÖinga, kandídatapláss, landlæknisembættið,
drykkjuskap lækna o. fl. Bókafregnir og ritgerðir um læknisfræði-
leg efni ritaði hann þar margar og yfirlitsgreinar. Hann var einn
af forgöngumönnum þess, að Læknafélag íslands var stofnað,
ásamt Guðmundi Hannessyni og fleirum; var hann þar góður
liðsmaður og átti drjúgan þátt í framgangi ýmissa heilbrigðismála,
er félagið heitti sér fyrir, innan félags og utan.
Áður var á það drepið, er minnzt var á fyrirlestra hans við
Háskólann, að honum var einkar sýnt um að fræða aÖra. Bera
þess meðal annars vitni þær mörgu ritgerðir, er hann ritaði í
hlöð og tímarit til að fræða almenning um heilbrigðismál og
læknisfræðileg efni. Meðal annars ritaði hann um röntgengeisla
í Skírni 1916 og urn radium í Eimreiðina 1919, og í Almanak
hjóðvinafélagsins xitaði hann mjög margar fræðandi greinar um
langt skeið, þar á rneðal um geitur (1924) og sullaveikivarnir
(1925), er báðar voru þáttur í baráttu hans fyrir útn'mingu þeirra
sjúkdóma. Greinin um hálfarir, sem áður er nefnd, var og nokk-
urs konar sóknarskjal í bálstofumálinu. Af öðrum ritgerðum dr.
Gunnlaugs í Almanakinu skal hér aðeins nefna ritgerðimar
>»Bætiefni fæðunnar“ (1926), „Vitamin" (1940) og „íslenzk her“
(1936). Honum var' áhugamál, að menn notuðu sér sem bezt
þessa einu innlendu ávexti, sem þá var hér um að ræða, og til
að stuðla betur að því gaf hann út Berjabókina ásamt Kristbjörgu
Eorbergsdóttur árið 1940. í dagblöðin ritaði liann stundum grein-
ar um áhugamál sín, en mest af alþýÖufræðslu hans urn heil-
Hrigðismál birtist þó í tímariti Rauða kross íslands, „Heilbrigt
Hf“. Var hann, svo sem áður er getiÖ, ritstjóri þess frá upphafi,
og það var hann rneðan honum entist aldur. Ritaði hann í það
fjölda ritgerða og stuttra greina. Segir dr. Sigurður Sigurðsson,
að Heilbrigt líf hafi náð mjög mikilli útbreiðslu á fáum árum,
enda þótt allt of lítið væri gert til þess að afla því kaupenda.