Andvari - 01.01.1953, Blaðsíða 84

80
Böðvar Jónsson
ANDVARI
urra manna förum. Svo voru skip, sex- til áttróin. Áttæringa áttu
bara efnamenn og hyggnir formenn. Urn og eftir 1890 lögðust
þessi róðrarskip mjög niður, en seglskútur komu í staðinn, og um
svipað leyti reis hér upp Stýrimannaskóli. Þetta stóð nokkur ár
fram yfir aldamót. Höfðu menn þá eyðilagt skúturnar með ýrnsu
móti, sumar höfðú larizt með manni og mús, eins og gengur,
og margar voru seldar til Færeyja. Svo hafa rnenn hér komið sér
upp stórum flota af guluskipum, togurum, og mótorskipum og
fiska mikið, já, fiska mikið, en gengur samt misjafnlega vel, því
flestir kunna lítt að gæta fengins fjár, eins og gengur. Einn er
ég af þeim gömlu, sem oft hugsa á þá leið, að framfarirnar hafi
í sumu farið of geyst, liefði átt að fara hægara, og um leið hefði
menn átt að gefa meiri gaum að því að glata ekki, svo sem nú
er orðið, of mörgu góðu og gömlu verðmæti: góðurn mannkost-
um, góðri trú á guð, góðri trú á landið og góðri trú á máttinn í
sjálfum sér. En þetta allt, samfara aukinni menntun og rnenn-
ingu nútímans, myndi geta leitt þjóðina til enn meiri og sann-
ari framfara.