Andvari - 01.01.1953, Síða 85

ANDVARI
Landkostir
í birtu raunsýnnar athugunar.
Eftir H.H.
Sennilega er ekkert til, sem telji jafn-greypilega fram gæSi
landsins, fósturjarSar vorrar, íslands, sem einmitt þaS, hversu
mikla hleypidóma um landkosti vér íslendingar þykjumst hafa
ráS á aS ala meS oss. Vér látum útlendinga, sem rétt aS eins hafa
einhverja náttúrufræSilega eSa landfræSilega nasasjón af land-
inu eSa og legu þess og skjótast hingaS og um landiS svo sem
hálfs mánaSar tíma, ef til vill, einu sinni eSa aldrei a ævi sinni,
ómótmælt halda því fram, aS þaS liggi „á hjara hins byggilega
heims“, er vísast á aS skiljast sem á nyrztu brún hins byggilega
hluta jarSar, og gerumst jafnvel til þess sjálfir aS éta þetta eftir
þeirn, þó aS vitaS sé, aS búiS er og lifaS góSu lífi á langt um
kaldari hluta jarSar og langt um norSar, enda sannaS af heims-
frægurn íslendingi meS eiginni reynslu, aS þaS er hægt, ef
menn aS eins vilja læra þaS, sem til þess þarf aS geta lifaS á
gæSum lands. Menn þvaSra hver eftir öSrum í hugsunarleysi
um þaS, aS landiS sé hrjóstrugt og kalt, þó aS gróSrarmold góSs
jarSvegar sé næg til handa þúsundum manna þar, sem aS eins
tiltölulega fáar hræSur hrærast nú, en eiga aS visu gott, rettilega
metiS, ef menn einungis vilja gefa sér tóm til aS læra á veSriS
og landiS og kunna þaS, sem þeim lærist, og eiga siSan kost a
jarSarskika til þess aS brjóta hann til kunnáttusamlegrar rækt-
unar, — og þó aS vísindin segi hverjum, sem vita vill, aS^ her
sé miklu hlýrra en annars staSar á svipuSu breiddarstigi. Á ís-
landi eru vetur mildir, sumur svöl, segir í „Handbók þekkingar-