Andvari - 01.01.1941, Blaðsíða 22

18
Þorsteinn Þorsteinsson
ANDVAUI
VI.
Jón Ólafsson var meðalmaður á hæð og vel limaður, rauð-
birkinn í andliti og með rauðleitt hár. Svipurinn gerðarlegur
og festulegur, og að öllu var hann hinn karlmannlegasti. Var
hann og karlmenni til burða. Stilltur var hann í fasi og æðru-
laus. Brá honum lítt við váveiflega atburði. Var hann jafnan
hinn viðtalsbezti og hlustaði á mál manna, þótt annríkt ætti,
og gerði að því engan mannamun. Margir voru þeir, er leituðu
liðsinnis hans, og lcunni hann ráð til að leysa vandræði flestra
þeirra á einhvern hátt, oftast með fjárhagshjálp, útvegun at-
vinnu eða með hollum ráðum. Vildi hann, að hver maður færi
feginn af fundi hans. Það var mér sjálfum kunnugt um, og
ýmsir hafa staðfest það, að fjölda fátæklinga, er liann þekkti
og vissi að áttu erfitt uppdráttar, sendi hann meiri og minni
gjafir og oft stórgjafir, alveg óbeðið. Voru það ýmist peningar
eða nauðsynjavörur, eða hvort tveggja. Var hann afar vinsæll
meðal fátæklinga, og sáust þess glögg merki við jarðarför hans.
Munu þéir ekki hafa verið fjölmennari eða sýnt meiri saknað-
armerki við jarðarför annars reykvísks borgara. Þeim, sem
leituðn ásjár hans og honum virtist táp í, hjálpaði hann til
þess að koma fótum fyrir sig. Hafa ýmsir þeirra orðið hinir
nýtustu menn, og flestum kom hann til nokkurs þroska. Þeir
voru enn nokltrir kunningjar hans, er hann styrkti með fjár-
framlögum og lagði þeim til stórfé, en aldrei heyrði ég harm
lelja það eftir. Engan mann er mér kunnugt um, að fleiri
telji sig í þakklætisskuld við en Jón Ólafsson, og þekki ég þó
l'æsta þeirra. Er það undravert, hversu miklum fjölda manna
hann hefur liðsinnt.
Jón Ólafsson var maður mjög vel gefinn, eins og hann átti
ætt til. Hann las og kynnti sér margt, þótt annríki væri mikið;
einkum var hann vel að scr í þjóðlegum fr. ðum, er hann unni
mjög. Átti hann mjög gott bókasafn. Hagorður var hann, þótt
fáir vissu það nema heztu kunningjar hans. Hann var allvel
máli farinn, hélt sér við efni málsins og hélt fast á sinni skoð-
un, en var laus við alla persónulega áreitni. Gat þó orðið
þungur í skauti, ef að honum var veitzt.