Andvari - 01.01.1941, Blaðsíða 24

20
Þorstcinn Þorsteinsson
ANDVAIU
búi, en börnin alin upp við iðjusemi og -parsemi. Öll voru
þau systkinin mannvænleg, komust vel til frama, og urðu suin
landskunn, þau er náðu fullorðinsárum, en 3 dóu í æsku.
Jón ólst upp við almenn sveitastörf og dvaldi heima fram
undir þrítugsaldur. Þann tíma árs, er hann stundaði eklci sjó-
mennsku, vann hann foreldrum sínum og var stoð þeirra og
styrkur. Rétt fyrir aldamótin brugðu þau hjón húi, og fluttist
hann þá alfarinn til Reykjavíkur og kvæntist þar árið 1904
Þóru Halldórsdóttur, hinni ágætustu konu og glæsilegustu. Er
liún af ágætum ættum úr Borgarfirði og Hnappadalssýslu. Var
séra Lárus heitinn á Breiðabólsstað, gáfumaður og listaskrifari,
bróðir hennar. Lifir hún mann sinn. Börn þeirra hjóna eru:
1. Ólafur, framkvæmdastjóri í Alliance, kvæntur Sigþrúði
Guðjónsdóttur, 2. Unnur, 3. Ágústa, gift Friðþjófi Ó. Johnson
verzlunarmanni, 4. Ásta Lára, gift Othar Ellingsen verzlunar-
sljóra, 5. Ólafia Guðlaug, ógift heima hjá móður sinni.
Þau hjón voru mjög samhent um rausn mikla og höfðings-
skap. Þótti þar gott gestur að vera. Var kunningjum þeirra
lijóna og nauðleitarmönnum mjög tíðfarið þangað. Þar var þvi
jafnan mikið starf, en hvíld þeiria hjóna oft af skornum
skannnti. Mun það hafa um valdið að nokkru, er heilsu þeirra
linignaði fyrir aldur fram.
Jón var lieilsuhraustur fram eftir ævinni, en síðari árm
kenndi hann vanheilsu, hafði snert af sykursýki og fleiri sjúk-
dómum, og hnignaði heldur, þótt lítið léti hann á því bera,
því að kvartsár var hann aldrei eða kveifarlegur.
í júlí 1937 hafði hann fengið skeinu á annan fótinn, taldi
hann hana liættulausa, en sárið greri ekki, og mun sykursýkm
hafa tafið fyrir því. Hljóp blóðeitrun í fótinn. Lá hann tæpaa
hálfan mánuð og andaðist á Landsspítalanum 3. ágúst 1937,
nær 69 ára. Fór útför hans fram 11. sama mánaðar, og vat
þar saman komið hið mesta fjölmenni.
Hneig þar til moldar sá maður, er verið hafði um þrjá tug1
ára í fylkingarbrjósti útgerðarmanna. Hann hafði fullorðina
byrjað sitt milcla og merka athafnalíf, en þó afkastað þar
meira starfi en flestir aðrir. Hann verður eftirkomendum