Andvari - 01.01.1941, Side 70

66
Björn Guðfinnsson
ANDVARI
staðaskóla og „settist efstur í neðra bekk“. Vorið eftir hélt
hann aftur heim í Fljót og var formaður á skipi föður síns
um sumarið.
Haustið 1824 veiktist Baldvin, svo að hann komst elcki suð-
ur fyrr en á góu. Var hann þá ekki í slcólaröð, en sótti þó
kennsluna. Las hann síðan fram á lestatíma, en lauk þá prófi
hjá Árna stiftprófasti Helgasyni og hlaut góðan vitnisburð.
— Haustið 1826 sigldi Ihann til Danmerkur og lagði stund á
lögfræði við Hafnarháskóla.
Baldvin sóttist laganámið vel, sem vænta mátti, og undi hann
því ekki lengi að fást við það eitt. Tók hann að leggja stund á
ritstörf, en lét jafnframt mjög til sín taka í félagslifi íslenzkra
stúdenta í Höfn.
Árið 1828 sendi Baldvin ásamt Þorgeiri Guðmundssyni
hoðsbréf að ársriti og sýnishorn af því til íslands. Ritið
nefndu þeir Ármann á alþingi. Átti það að flytja fræðandi og
hvetjandi greinar um ýmis efni, er ísland snertu.
Þá fjóra árganga, sem birtust af Ármanni, ritaði Baldviu
að langmestu leyti einn, en Þorgeir stóð aðeins að útgáfunni
með honum. En Baldvins naut ekki lengi við. Hann lézt af
brunasárum á öndverðu ári 1833. Varð þá eigi meira af útgáfu
Ármanns.
Að Baldvin þótti hinn mesti mannskaði. Höfðu menn vænzt
mikils af honum. Hann hafði afkastað furðulega miklu á þeim
fáu árum, sem hann hafði til starfa. Bjarni Thorarensen, sem
hafði jafnan hinar mestu mætur á Baldvin, hóf að yrkja erfi-
Ijóð eftir hann. Lauk hann aldrei við kvæðið, og er þetta þvi
hæði upphaf þess og endir:
íslands
óhamingju
verður allt að vopni.
Eldur úr iðrum þess,
ár úr fjöllum
breiðum byggðum eyða.