Andvari - 01.01.1938, Blaðsíða 94

90
Kreppa og kreppuráðstafanir í Ástralíu
Andvari
komast að orði; að hagur manna væri bættur á óeðli-
Iegan hátt með miklum lántökum, og að þess mundi ekki
Iangt að bíða, að við fengjum að kenna á þessari glópsku.
En Astralíubúar eru bjartsýnir, og meðan allt leikur í
lyndi, hættir þeim til að hugsa lííið um morgundaginn.
Þó voru það nokkrir háttsettir menn, sem gáfu gætur að
aðvörunum fjármálamannanna. Þetta leiddi til þess, að
nokkrir enskir fjármálamenn voru kvaddir til þess að
koma til Astralíu og gefa skýrslu um ástandið í fjármál-
um og atvinnuvegum. Niðurstaðan varð sú, að takmarka
skyldi framvegis lánveitingar til stjórna Ástralíufylkjanna.
— Eg skal geta þess, að það eru ekki færri en 7 stjórnir
og 7 þing í Ástralíu, því hvert fylki hefir sína stjórn og
sitt þing. Gömlu nýlendurnar: Nýja-Suður-Wales, Vic-
toría, Queensland, Suður-Ástralía, Vestur-Ástralía og
Tasmania eru í raun og veru sjálfstæð ríki og hafa sér-
staka stjórn og þing. Auk þessara fylkjastjórna er svo
sambandsstjórnin og sambandsþingið, sem situr í Can-
berra. — Allt til ársins 1928, gat hver af þessum sjö
stjórnum tekið lán fyrir sig, án þess að spyrja hinar. Nu
urðu menn sammála um það, að allsherjarstjórnin skyldi
taka að sér allar fylkisskuldir, og ábyrgjast öll fylkjalán
framvegis. Vegna þess að sambandsstjórnin nýtur meira
trausts en fylkjastjórnirnar, varð mögulegt að taka fé að
láni með lægri vöxtum en annars hefði verið kostur a.
Það var þá stofnað sérstakt »lántökuráð«, sem kemur
saman einu sinni á ári, og skiptir það lánsfé milli fylkjanna.
Það mátti ekki seinna vera að gera þessar ráðstafanir,
því ríkisskuldir Ástralíu höfðu vaxið geigvænlega á und-
anförnum árum.
Árið 1914, þegar ófriðurinn hófst, voru allar ríkisskuldir
Ástralíu, bæði allsherjarstjórnarinnar og fylkjanna, bæð1
útlendar og innlendar skuldir, samtals um 300 miljónir