Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 37
Lagahreinsun.
29
fullkominnar þekkingar á því er rannsókn á lögum
vorum of skammt á veg komin, sem vonlegt er, jafn
ung og innlend lagaiðkun er hér í landi, ekki nema
rúmra 6 ára gömul. Lögfróðir menn hafa þó lengi
vitað af því, að mikið hefir verið og er enn notað
hér af lögum á erlendu máli, jafnvel erlend lög, sem
hvorki hafa verið lögleidd hér né birt. En það er
svo langt frá því, að lögfræðingunum hafi hrosið
liugur við þessu, að þeir hafa jafnvel um langan ald-
ur tekið útlend lög fram yfir innlend, enda nokkur
vorkunn, þar sem þeir hafa til skamms tíma ein-
vörðungu átt kost á að kynnast útlendum lögum.
En þetta má ekki lengur svo til ganga, enda
ættu ókostirnir á þessu fyrirkomulagi og andliælishátt-
urinn að vera hverjum manni skiljanlegur, altjend er
á þá er bent, og ættu þá um leið að verða mönnum
svo ógeðfelldir, að löggjafinn yrði að hefjast handa
lil réttarbóta.
Eins og drepið hefir verið á, þá hafa útlend lög,
sem hvorki eru lögleidd hér á landi né birt, verið
notuð hér um langan tíma, og eru enn notuð hér að
ekki alllitlu leyti. Einkum gætir slíkra reglna ekki
lítið í réttarfari voru. Og vitanlega er ekki til nein
löggild íslenzk þýðing af slíkum lögum.
En miklu meira gætir þó laga, sem að vísu eru
lögleidd liér, eða að minsta kosti birt, en eru útlend,
eigi að eins að efni, lieldur og að málinu til. Af
slíkum lögum er mesti fjöldi hér á landi, og þau
taka ekki síður ti) lífskjara almennings heldur en til
lögvörzlunnar. Nægir í því efni, að nefna sem dæmi
aðallög vor um lögræði: 17. kap. 3. bókar dönsku laga
Kristjáns V. m. fl., 2. kap. 5. bókar norsku laga Kr. V.
um erfðir og tilsk. 2. Júní 1587, og 30. Apr. 1824