Andvari - 01.01.1915, Side 109
Herbúnaður íslendinga.
101
ílestir búnir að gleyma síðustu harðindunum. Svo
rann 20. öldin upp og árgæzkan hjelt áfram, og ekk-
ert minti okkur á harðindi.
Nú eru liðin 14 ár af 20. öldinni og hafa þau
yfirleitt verið góð, flest ágæt. Að eins var velurinn
1909—10 harður í sumum útkjálkasveitum, en yíir-
leitt enginn harðindavetur, og sumarið 1913 var mik-
ið óþurkasumar á Suðurlandi og Vesturlandi og næst-
liðið vor var víða vonl. — En ekki verða þessi ár
talin mikil harðindaár, á móti því, sem oft hefir
áður komið fyrir.
Á öllum þessum 26 árum, síðan 1888, hefir aldrei
komið hafís, svo orð sje á gerandi, eða berandi sam-
an við sum hafísárin á undan 1888. En það eru
vanalega hafísárin, sem fylla mœli harðindanna hjer á
landi. Islendingar hafa oft áður fengið líka góðæris-
kaíla, en líklega sjaldan eins langan og þennan.
Við höl'um nú fengið 26 ár í röð, sem ílest má
telja góð, sem hrein veltiár, engin víðtæk vetrarharð-
indi, og að eins eilt verulegt óþurkasumar á nokkr-
um parti landsins; sjaldan orðið vart við hafís og
aldrei tilfinnanlega. Hagur bænda liefir lílca blómg-
ast mikið á þessum 26 árum. Sveitirnar hafa víð-
ast livar — þó ekki nærri alstaðar — náð sjer aftur
eftir harðindin 1881—’88 og stórmiklar framfarir
hafa orðið í jarðabótum, húsabótum, samgönguból-
um á sjó og landi, í samvinnufjelagsskap, í t'ræðslu-
málum og öllum högum bændanna og annara lands-
manna.
Þetla er nú mikið gleðiefni, en íhugunarvert er
það, að talsvert af þessum l’ramförum er orðið til
fyrir lánsfje, sem enn er óborgað. Hitt er þó athuga-
verðara, að liklegt er að við sjeum, eftir þennan langa