Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 97

Um búreikninga.
89
krónum, því árleg fyrning allra húsanna yrði líklega
ekki minni nn 150 krónur. Og svo hefir hann unnið
kauplaust alt árið.
Bjarni aptur á móti hefir einn ómaga fram að
færa og lcostar hann í minsta lagi 170 krónur. Svo
bygði Bjarni nokkuð af bænum og kostaði til þess
200 krónum í timbri og vinnu. Hann sljettaði lika
hálfa dagsláttu í lúninu og kostaði það 60 krónur.
Bjarni liefir þannig lagt i sparisjóð — kostað til nyt-
samra fyrirtækja 430 kr. á árinu frarn j'fir Arna, en
á 100 kr. minni búslóð en árið áður. Hann hefir því
í rauninni grætt 330 kr. þó að handbærar eigur hans
hafi minkað um 100 krónur.
A þessu dæmi má sjá, að það getur verið gagns-
lítið og jafnvel villandi fyrir búendum, að skrifa upp
eigur sínar á hverju ári, ef ekki er meira gjört. Arni
þijkist ha/a grœtt 100 kr. en hefir tapad 50 krón-
nm og ársvinnu sinni allri. Bjarni heldur sig haja
tapað 100 krónum, en hefir grœtt 330 krónur. Og
hvorugur þeirra sjer hvar í þetta liggur.
Jeg veit mjög vel, að margir aðgætnir og góðir
bændur fara mjög nærri um það, hvort þeir græða
eða tapa á þessu eða hinu í búskapnum, en margir
þeirra munu hafa það á tilfinningunni, fremur en að
þeir viti það eða geti gert grein fyrir þvi. Og jeg er
viss um það, að ef þessir gætnu og góðu búmenn
hefðu skipulega búreikninga, þá gætu þeir hagað bú-
skap sinum að einhverju leyti enn þá betur, og grætt
enn þá meira á honum en þeir gera.
Þið megið nú ekki skilja orð mín svo, að jeg á-
liti að ekki þuríi annað til þess að búa vel en það,
að halda skipulega reikninga yfir búskapinn. Það
dettur mjer alls ekki í hug. Pað þarf sannarlega annað