Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 130
122
Heimilishættir Eskimóa.
sig, að mig liel'ði borið þar að garði, og væri mér
heimil vist hjá sér eins lengi og ég vildi þar dvelja.
Kvaðst hann mundu reyna að veita mér eftir föngum
og mundi kvenþjóðin elda handa mér þorskhausa
og gera mér hljT klæði. En eigi jöfnuðust hljT klæði
á við hlýtt loftslag, þar sem menn gætu klæðst hvaða
ílíkum sem væri. Hvers væri ég þá kominn að leita?
Var för mín gerð til þess að kaupa tófubelgi, hvíta,
mórauða eða silfurlita? Hafði hann heyrt, að það
gerðu erindrekar Hudsonsflóa-félagsins langt suður í
landi. Ef ég hefði komið nokkrum árum fyr, kvaðst
hann mundu hafa gefið mér mórauð tófusldnn, því
þá hefði hann eigi haft þeirra mikla þörf. En nú
hefði hann keypt sér kúlubyssu í stað boga og reyk-
laus skot í stað örva. Auk þess þyrfti hann og að
kaupa legras og tóbak. Eg hefði átt að koma þegar
hann var lítill! t*á ATar þar gnægð veiðidýra, en kúlu-
byssur þektu menn eigi. þá var þar aldrei þröngt í
búi. Eigi væri þó svo að skilja, að nokkru sinni hefði
orðið matarskortur hjá honum og fjölskyldu lians.
Þau hreyfðu sig hvergi frá sjónum og stunduðu alt
af fiskveiðar. En sumir menn leituðu inn á landið
til þess að aíla sér grávöru og lægju þar með gildr-
ur sínar þangað til hundarnir færu að drepast úr
hungri. Þá kæmu þeir aftur ofan að sjónum og ætu
íiskinn, sem hann hefði aflað um sumarið. Sér þætti
vænt um að geta gefið þeim að éta, en sér sárnaði
það, að þeir girntust svo mjög varning hvítra manna,
að þeir héldust ekki við, en legðu aftur af stað á
veiðar, þótt þeir ættu sér það víst að þola hungur.
Engan varning hefði ég meðferðis til grávörukaupa.
Kvað hann Roey hafa sagt sér, að ég væri þangað
kominn til þess að nema lungu sína og kynnast