Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 137
Heimilishættir Eskimóa.
129
yaks. Hann hefir nógar \islir«. Hann kvaðst hafa
heyrt, að í »Hvitramannalandi« væru þeir taldir höfð-
ingjar, sem mestum auðæfum hefðu safnað. En því
væri eigi þannig farið hjá Eskimóum. Eg hefði ef-
laust heyrt, að Kakotok hefði veitt tvær mórauðar
tófur og einn silfurref í fyrra, enda væri hann talinn
ágætur veiðimaður. Ekki mundi hægt, að fá jafn-
inargar bjrssur og eirkatla fyrir fiskinn í Tuktuyak-
tok og fengust fyrir skinnin af þessum þrem refum.
En hafði mér nokkurn tíma borist það lil eyrna að
Ivakotok væri talinn höfðingi? Ivom nokkrum manni
það til hugar að leita til hans um óravegu þegar
sultur svarf að? Menn mundu að eins hlæja, ef liann
kæmi til þeirra og segði: »Vilhjálmur er vinur minn.
Lánaðu honum hund fyrir sleðann sinn til Bailye-
eyjar«. En ef Ovauyak segði eitthvað þessu líkt, þá
rnundi hver maður svara: »Vilhjálmur getur fengið
hjá mér eins marga hunda og hann vill; og ef hann
ratar ekki, þá inun ég fá honum son minn til fylgd-
ar«. Kakotok er ekki höfðingi, vegna þess að hann
lætur ekki aðra njóta góðs af því, sem hann aflar.
Sá maður er ekki góður bóndi, sem hætlir að veiða
þegar hann hefir aflað nóg handa sér og sínum.
Ovayuak á því aldrei of mikinn fisk.
Eskimóar eru heiðingjar, en hjá þeim er þó sá
talinn mestur maður, sem gefur fátækum aleigu sína,
— eins og kent er í kristnum fræðum. Eg dvaldi
nægilega lengi hjá Ovayuak til þess að sjá það með
eigin augum, að virðing hans var mest fyrir þá sök,
að hann lagði alt kapp á það að geta lilaupið undir
hagga með nábúuin sínum, þegar þeir þurftu þess við.
I’að voru ekki margir þar nyrðra, sem ekki keptu
að hinu sama og hann. En sumum liáðu veikindi
Andvari XL. 9