Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 98

90
Um búreikninga.
og meira til þess að báa vel. Og ef þetta annað og
meira vantar, þá hjálpa búreikningarnir lítið.
En eins og að sá verður aldrei góður smiður,
hve margar smíðareglur sem hann lærir — sem enga
smíðanáttúru hefir, og aldrei nennir að taka á hamri
eða hefli, eins verður enginn góður búmaður fyrir
það eitt að læra að gjöra búreikninga.
En eins og að náttúruhögum og duglegum manni
er mikill styrkur í smíðareglunum og j'msum fróð-
leik um smíðar, eins er útsjónarsömum, hirðusöm-
um, reglusömum, sparsömum, stjórnsömum, skilvís-
um og duglegum bónda mikill styrkur að ýmsum
fróðleik um búskapinn. Og búnaðarfróðleikurinn fæst
meðal annars og í rauninni bezt með búreikning-
unum.
Búreikningarnir eru auðvitað að eins einn þált-
urinn í hinni þýðingarmiklu og vandlærðu list að
búa vel. Og þeir eru alls ekki sá þátturinn, sem
mesl er um vert fyrir hvern einstakan bónda. En
þeir eru sá þátturinn, sem tengir allan búskapinn svo
saman, að bóndinn geti hafl glögt yfirlit jdir liann,
og gjört sjer skýra grein fyrir öllum gangi hans.
Og búreikningarnir eru bezta, ef ekki eina með-
alið til þess að reynsla góðu bændanna geti gengið í
erfðir til eftirkomendanna. Af því að okkur hefir
vantað búreikninga, hefir reynsla hvers gætins bónda
farið að mestu leyti i gröfina með honum, og komið
að litlum notum fyrir aðra. Og þetta er áreiðanlega
svo mikill þjóðarskaði að ekki verður tölum talið.
Hver sá bóndi sem tæki fyrir sig að gjöra greini-
lega reikninga yfir búskap sinn, lærir fyrst og fremst
mikið sjálfur sem hann getur haft gagn af, og svo