Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 138
130
Heimilishættir Eskimóa.
og aðra rak gróðafýkn til þess að leita marða og refa.
Ovayuak var auk þess þeim kostum búinn, að hann
var sjálfkjörinn höfðingi hvar sem liann hefði verið.
Eskimóar kjósa sér ekki höfðingja, heldur er það al-
menningsálitið, sem skapar þá.
Margan daginn vorum við Ovayuak saman á
íiskveiðum. Dorguðum við í sinni vökinni hvor og
var skamt á milli. En þær stundirnar varð ég eigi
margs vísari um hagi hans eða Eskimóa yfirleitt, því
lítið varð um samræðu okkar í milli. Olli því venju-
lega vindur og skafrenningur, en síður frost, því þess
gætir eigi svo mjög þegar maður er í loðskinnaklæð-
um, þótt það sé 46 stig á Celsius. En á vökunni
var margt spjallað, sögur sagðar og kvæði sungin.
Um nónhil hættum við veiðum, enda var þá birt-
an eigi meiri en svo, að dálitla skímu sá i suðvestri.
Kæmum við fyr heim fengum við hráan fisk í auka-
getu, annars snæddum við miðdegisverð tveim stund-
um eftir nón og var það soðinn íiskur.
Það var einhverju sinni eftir að við höfðum mat-
ast, að ég spurði Ovayuak hvernig á því stæði, að
liann einn sinna landsmanna ætti tvær konur. Hann
kvað það vera vegna þess að hann væri höfðingi,
ætti stórt bú og marga bæri þar að garði. »Konan
mín, hún Anaratziak, sagði við mig fyrir nokkrum
árum: Ég tek nú að eldast og elzta dóttir mín er
gjafvaxta og óvíst, hve lengi hennar nýtur við liér á
lieimilinu. En ærinn staríi er það að veita öllum
geslum þínum beina. Fáðu þér aðra konu lil að
annast búsýslu með mér. — Þá gekk ég að eiga Ille-
rok, sem er ung og liraust. En hún ræður eigi jafn-
miklu og Anaratziak. Hefir þú ekki gefið því gælur,
að þegar Illerok sýður fisk, i'ærir hún hann upp á