Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 81

1913 og 1914
73
vegsbóndi í Hrísey á ferð í Reykjavík, og sagði hann
mér þá frá því, að bryggjan þar ætist allmikið, en
hið etna væi'i ávalt undir yfirborði sjávar (eins og á
Þingeyri og ísafirði). Síðar sendi hann mér til sann-
indamerkis plankabút úr þessari bryggju. Hann var
etinn alveg á hinn vanalega hátt, en öll dýrin eðli-
lega dauð, þegar eg fékk hann.
4. Sumarið 1909 fékk eg að vita, hjá Árna
Árnasyni, hreppstjóra á Raufarhöfn, að bryggja þar
væri etin, eins og hann sagði mér siðar frá í bréfi,
»mest s/i—1 alin frá botni og all að utanverðu frá;
kemur þar mitti í stólpana, svo sumir þeirra eru
orðnir afar mjóir, en smáminkar eftir því sem ofar
drcgur, og um llóðborð sést ekkert á þeim. Það
virðist sem æta þessi eti tréð ait að utan, þó má sjá
eins og örmjóar holur í tréð, þar sem mest er etið«.
Síðar færði Sveinn Einarsson kaupmaður mér bút
af einu bryggjutré þaðan og sýnir hann öll einkenni
þess, að vera etinn af tréætunni.
Sumarið 1913 fór eg til Raufarhafnar, meðtram
til þess að rannsaka þetta sjálfur. Staðfestist þá
skýrsla Árna í alla staði. Bryggja bræðranna Ein-
arsson (sem Árni átti við) hafði stórskemst af völd-
um tréælunnar á síðustu 10—12 árum (svo gömul
er bryggjan) og reyna þeir nú að verja bryggju-
stólpa sína með því að steypa sementi utan um þá
að neðan, frá botni og upp fyrir lægsta fjöruborð
(slórstraumsflóðhæð er 6 fet). í sjálfri bryggjunni
er nú líklega engin tréæta, en i gömlum trjám úr
henni sá eg nógar skenulir. Sívalir stólpar, sem voru
80 cm (30") að ummáli, voru etnir alveg i sundur
og mörg minni tré voru mikið etin. Eitt sem hafði
stað uppi í sandi, fyrir ofan lægsta fjöruborð, var