Andvari - 01.01.1915, Blaðsíða 54
46
Fiskirannsóknir
að vaxa en hann. Margt, ef ekki flest af bleikjunni,
sem hér er um að ræða, er æxlunarþroskaður fiskur,
en hve margt af urriðanum er það, skal eg ekki segja
neitt um. Af þessum fáu fiskum, er eigi auðið að
gera neinar fullnaðarályktanir um hlutfallið milli
bleikju og urriða í Mývatni, með tilliti til aldurs og
stærðar; en þar sem þessir fiskar eru veiddir á nokk-
uð mismunandi tímum árs, og sýna aílann, eins og
hann fellur fyrir, þá mun þetta verða svipað, þó að
lleira verði rannsakað af fiski. Bleikjan í Mývatni
er eftir þessu að dæma miklu fljótari að vaxa og
verða að nýtilegum og líklega líka æxlunarfærum
fiski en urriðinn. Þetta atriði, að vöxtur hennar er
svo hraður, á ekki að draga úr voninni um góðan
árangur af bleikjuklakinu, heldur þvert á móti efla
hana.
Aður en eg fór frá Mývatni gaf eg Veiðifélaginu
skýrslu um rannsókn mína og nokkurar bendingar
viðvíkjandi klakinu1). Hvatti eg það til að halda áfram
íilraununum, en leggja þó ekki neitt verulega mikið
í kostnað við þær i þessu formi, enda þóll eg sé
sanufærður um, að þær geti borið góðan ávöxt. Hins
ve^ar réð eg þeim eindregið til, ef þeir vildu koma
upp fullkomnu klaki i stærri stýl, að láta efnilegan
mann fara ulan og læra á einhverri góðri klakstöð í
Noregi eða Svíþjóð, og ætti sá maður að geta fengið
til þess opinberan slyrk, en yrði um leið að verða
fær um að koma upp klakstöðvum víðar, ef þess væri
æskt, og kenna inönnum út frá sér.
Eg hefi nú fjölyrt nokkuð um þessar klaktilraun-
1) Seinna senúi eg því nýjan klakleiðarvísi, eftir norskan
mann: Aagaard, Den kunstige Udklækning af Indlandsfisk.