Andvari - 01.01.1915, Page 128
120
Heimilishættir Eskimóa.
burðir þeirra, eins og það að þeir kunna að gera
hlýrri klæðnað en við og geta hafzt við á eyðistöð-
um, þar sem aðrir mundu svelta til bana, verða þeim
eigi taldir til manngildis. En aðrir mannkostir þeirra
eru veigameiri. Má þar fyrst til lelja, að þeir hafa
komið jafnréttinu á hærra þroskastig en við. Þeir
eru óeigingjarnir, hjálpfúsir, góðir konum sinum, um-
hyggjusamir börnum sínum og orðvarir svo, að þar
stendur þeim enginn jafnfætis, nema hinir ágætustu
og fágætustu menn af okkar kyni. Eg reyndi þá að
þessum kostum veturinn, sem ég dvaldi með þeim.
Eg var þá á þeirra vegum og engi deili vissu þeir á
erindum mínum. Þó heíi ég hvergi betur unað hag
mínum en þennan vetur, þrált fyrir kuldann og
myrkrið.
Það var í öndverðum desembermánuði árið 1906
að mig bar að garði Eskimóahöfðingjans Ovayuak1)
Hraktist ég austur yfir Mackenzieósa, vegna búsveltu
hjá Eskimóum vestan árinnar, og fjdgdu mér tveir
þeirra austur yfir ána.
Ovayuak var talinn gildastur höfðingi um þær
sveitir. Sáum við reyk leggja upp úr kofa hans í
Tuktuyaktok nokkru áður en við komum þangað,
og vissum þá, að okkur biði þar soðketill á hlóðurn
og fiskur í katlinum. Eskimóar eru allra manna gest-
risnastir og gefa ætíð nákvæmar gætur að manna-
ferðum. Þegar við áttum skamt ófarið til kofans
komu geyjandi rakkar í móti okkur og heimamenn
á eftir. Kölluðu þeir í sífellu og var Ovayuak sjálfur
á undan þeim. Bar þar í fyrsta skifti fundi mínum
saman við þann mann, er reyndisl mér flestum bef-
1) Sjá „Vetrarseta með Eskimóum11, Andvari XXXIX.