Andvari - 01.01.1915, Page 142
134
Heimilishættir Eskimóa.
eða logið. Þeim gengur þá hið sama til og okkur,
þegar við lúkum loí'sorði á illa unnið starf vina
okkar, eða hrósum ófríðum konum fyrir fegurð.
Seinna komst ég og að því, að Direksina var
bæði þjófur og iygari, og það sem verst var af öllu,
»maður, sem taiaði illa um aðra«. Af tvennu illu er
það betra, að vera þjófur, heldur en gefa það í skyn,
að einhver annar sé þjófur, nema því að eins, að
svo standi á, að það sé nauðsynlegt til þess að vara
aðra við. Ætli ég að skilja kúlubyssuna mína eflir
úti hjá fiskgrófinni, þá hagar húsráðandi vel orðum
sínum, ef hann segir við mig: »SkiIdu hana ekki
eftir þarna. Direksina getur stolið )renni«. Og það er
jafnvel skylda hans að vara mig þannig við. En
segði hann i fréttaskyni eða af kjaftæði: »lJað er
aldrei óhætt að skilja byssu efLir úli hjá fiskgrófinni,
ef Direksina er þar nærstaddur«, þælii það vilavert
og mundi rýra álil hans í augum almennings.
Það má heita algild regla, að þær þjóðir, sem
á iægsta þroskastigi standa, haíi ílesta heigisiði og
margbrotnasta. En Eskimóar hafa lagt suma af þeim
siðum niður, sem enn eru við líði hjá okkur og
sýna í því, sem mörgu öðru, hve langt þeir eru á
veg komnir. Til dæmis að taka er mjög lítið um
helgisiði við iijónavígslur lijá þeim.
Eg þekki eina hjónahandssögu Eskimóa frá upp-
hafi til enda. Dag nokkurn í septembermánuði lág-
um við í tjaldi á Hellunesi. IJar voru þá 13 tjöld
önnur. Kom þangað þá bátur vestan með ströndinni
og ætlaði til Mackenzie-ósa. Einn af bátverjum hét
Litjak, og var enn ungur að aldri. Hann fylgdi mér
síðar á nokkrum sleðaferðum. í tjaldi okkar var
gjafvaxla mær, l'jórtán vetra gömul. Oblutok liét