Andvari - 01.01.1920, Blaðsíða 46

6
Pjóðmálafundir 1843—1836
lAndvariL
tók hann] til dæmis alþingismálið [og samgöngurn-
ar, að] einu sinni gengi skip til [landsins frá] stjórn-
arinnar hendi, en tvær [póstferðir væru| um landið
um árið nema í su[ðuramt]inu. Til merkis um ósam-
kvæmni [stjórnar]innar færði hann, að þegar stjórn-
in [vildi] koma upp bæjum í landinu, bauð h[ún]
biskupinum að flytja til Rv., en ley[fði| honum samt
um leið að vera í Skálh[olti].
Til að bæta úr þessu, þókti honum ekki annað ráð
en við tækjum sjálfir a[fturj við stjórninni, og þókti
honum fullsanna[ð], að við værum þess um komnir,
er ísland[i] hefði aldrei vegnað belur en þegar þa[ðj
réði sé[r sjájlft [; honum] þókti liggja við háðung
[að veita embæltin] dönskum embæltismönn*)[um,
þar sem jafnjan væri íslenzkir [menn til í þau;
stjórnarrjáðunum fyrir íslands [málefnunjum væri
ekki komið [lengra en svo, að íslenjdingar skrifuðu
þeim [á dönsku um mál sín]. En hann sagði, að
Kriegeru) [stiftamtm. hefði] stungið upp á, að sett væri
[stjórnarráðj á íslandi sjálfu, og þókti [honum það
gottj ráð; skyldu vera einn forseli | þar og 3 deildar-
stjjórar; skyldi einn þeirra [á hverju ári] fara til
Danmerkur [og bera upp] mál landsins fyrir kon-
ungi. [Tveir hinir] aðrir skyldu taka menn [til hjálp-
ar efjtir sem málum hagaði. [Þessa tillögu tókj herra
Jón Sigurðsson undir [og Br. Péturssjon. Forseti
reis upp, og kvaðst [vera á] máli Jóns; þókti hon-
um hann [eiga] þökk skilda fyrir, hve röksamlega
hann hefði flutt mál sitt, og gjörðu það allir með
uppréttum höndum, en hann kunni þeim þakkir fyrir.
Prófasturinn Herra P. Pétursson kvað sér ekki
Ijóst, hvernig landstjórn þessi ætli að rýma sig sam-
Hdr.: cmbættismöiiii —