Andvari - 01.01.1920, Síða 51

Andvari].
F’jóðmálafundir 1843—1846
11
ið um læknasetningar og [byrjaði hann] því næst
ræðu sína14). Hann benti fyrst [á það] og sýndi með
dæmum, að manndauði væri [þar] minni, er læknar
væru á komnir, en ann[ar]staðar. Þá sýndi hann,
að tilskipanir Dana um læknasetningar á íslandi
væri að engu ný[tar], sökum ókunnugleika heilbrigð-
isráðsins og ann[ars] fleira; sýndi hann þetta með
dæmum, og með því að segja frá, hvernig* **)) læknum
hefir fariz[t] á íslandi liingað til, kvað hann og það,
er gjört er í þessu efni, væri framkvæmdarsemi Bjarna
Pálssonar, en ekki fyrirhyggju Dan[a að] þakka.
Hann kvað lyfjabúðirnar, sem komnar væru á ís-
landi, væru til il|ls og til að auka skottulækningar;
væri bezt, að þær væri hjá] læknunum, og færði
[margar sön]nur á mál sitt. Því næst [rakti hann,|
hvernig hann héldi bezt [að koma fyrir þessu] máli;
taldi hann það [ráðlegast, að ís)end]ingar sæju sjálíir
fyrir sér í [þessu efni og] og kenndu læknum sínum
sjálfir [heima fyrir;] sagði hann, að ekki þyrfti annað
|en benda á| dönsku læknana til að sýna [, að á-
standið hefði or]ðið slórum verra. Hann sagði [, að
mennj yrðu að læra við skólann eins og [við há-
skóla;] yrði að fela þetta einum eða [tveim læknujm
og einum fjölfræðingi á [föstum launum. Þar n]æst
skyldu rnenn losast við | heilbrigðisráð] Dana, og eign-
ast“) sjálfir annað. | Verst viðfangs] á íslandi sagði
hann, að væri [spítala |rnir, og vísaði hann í þált
eftir [sig í Féla]gsritunum 1843 um þelta efni; [sagði]
liann frá viðureign sinni við [stjórnjarráðin [í þessu
efni***); hann kvaðst [hafa] skolið máli þessu til
*) Hdr.: »lifurning«.
**) Hdr.: »eingnasl«.
***) lútslr. í lidr.