Andvari - 01.01.1920, Qupperneq 65

Andvari].
Pjóðmálafundir 1843—1846
25
þeir þau með mörgum fástæðum;] að því búnu stinga
þeir upp á nokkurum atriðum til [þess að verzlun]in
gæti orðið sem frjálsust og komið landsmönnum [að]
sem [mestum notum] og að i þvi tilliti verði samd-
ar bænaskrár og sendar [konungi.] Því næst óskaði
Jón Sigurðsson, að málið ekki væri út[rætt á] þess-
um fundi, heldur að skjal nefndarinnar væri lagt
fram [á] einhverjum hentugum stað, svo menn þar
gætu lesið það og yfir[ve|gað það nákvæmara. Hann
spurði líka fundarmenn að, hvort þeir óskuðu að
skjal Oddgeirs Stephensens, í hverju hann er nefnd-
inni ósamdóma, yrði upplesið. Herra Repp áleit, að
það væri bezt að láta það bíða, þangað til Oddgeir
sjálfur væri við til að mæla með því, og var herra
Brynjólfur Pétursson og Þorsteinn Jónsson því sam-
dórna; en Dr. Hjaltalín áleit, að þvi væri svo vel
hrundið af nefndinni, að þess þyrfti ekki; viðvíkj-
andi einu atriði í skjali nefndarinnar, nefnilega að
verzlunarokið liefði hjálpað mikið til mannfækkunar
á íslandi, hélt Dr. Jón Hjaltalín, að Jón Sigurðsson
og þeir nefndarmenn hefðu tekið heldur djúpt í ár-
ina, þareð hann áleit, að þvi mætli eins kenna bæði
eldgosum og öðru því líku, en Jón Sigurðsson sýndi,
að þetta hefði samt verið aðalástæðan. Herra Brynj-
ólfur Pélursson [héjlt, að ælti að taka af leiðarbréf
þau, sem úllendir menn nú [bæðu renjtukamerið um,
og að því ælti að biðja stjórnina um að consular
Dana gæ[tu skrifað þar | upp á; sömuleiðis vildi hann
ekki [láta afnema toll,| sem er lagður á hverja lest
af þeim [skipum, sem fara| frá íslandi til útlanda;
og beiddi hann [, að atkvæðum væri frestað] til
næsta fundar. Herra Repp áleit, að lefiðarbréf væru
nauðsyn]Ieg, svo ekki slæddust ræningjar til íslands.