Andvari - 01.01.1920, Síða 179

Andvari.i Frá Eiríki Magnússyni og Jóni Sigurðssyni 139
bætist það, að flestir þeirra eru Danir eða ómentaðir land-
ar, svo af hvorugum er atorku að vænta né sannrar fóst-
urjarðarástar. — —
— — — Eg hefi oft í mínum þólitísku draumum verið
að hugsa um örlög vor, og eg hefi jafnan styrkst af Engli
um, að þar mundi oss hið eina athvarf, er Englendingar
eru. Peir taka við oss, að eg held, og reynast oss drengir
góðir, það er víst. Peirra pólitík við skjólstæðinga sína er
þessi: »Látum þá hafa alt hið sama færi til framfara sem
sjálfa oss«. Þannig mælti Gladstone fyrir skömmu í Glasgow,
og hans orð eru Englands pólitik«.
6. jan. 1866 ritar Eirikur Jóni enn frá París og
biður afsökunar á, hve lengi hafi dregizt að skrifa.
Hann hyggur nú mjög á fjárafla og er ekki smáráður,
hefir nú fleiri en einn brezkan stórlax 1 takinu:
»Pér getið rétt til i siöasta bréfi yðar, að eg sé að spe-
cúlera, eg er að því altaf, þó ekkert komi út af því. Eg
heíi komizt hér í kynni við Englending, sem verður jarl
yfir Marne & Dale núna einhvern tíma þessi árin. Hann er
veikur í anda, o: hugsjúkur, en þó kornungur, 28 ára að
aldri, og helir gleypt við mér svo gifurlega, að hann vill
hvergi vera nema hjá mér og með mér. Hann er ógnarlega
góöur af hjartalagi og hinn ljúfasti meinleysingur, sem eg
hefi þekt. í einverustundum hans, sem eru margar, biður
hann mig skemta sér með samtali, og ræðan er þá oftast
um ísland. Eg hefi nú vakið hjá lionum mikla »interesse«
fyrir Fróni, en að öðru Ieyti ekki farið neitt út í betl enn
sem komið er, og gjöri eg það ekki, fyrr en eg sé mérgott
lag; það held eg verði þó úr, að slikt komi á góma, en
eg þori ekki að gefa yður neinar stórvonir að svo komnu;
til allrar bölvunar er hann giftur gamalli kerlingu, and-
skoti leiðinlegri, sem gengur demöntuð og gimsteind frá
hviríli til ilja og er, að eg held, frábærlega nízk. Gæti eg
krækt í 10 þúsund pund lijá honum, þá fær okkar stóra
málcfni þó dálitiö við að styðjast. En sem sagt, eg get
þessa að eins lauslega og bið yður hafa engar vonir um,
að mér lánist braskið. Gamla karlvítið er altaf hjarandi