Andvari - 01.01.1898, Page 35

og forn í máli.« »Skarphéðinn og postulinn Páll, það
eru minir menn,« sagði Lsleifur Einarsson. Táp og
drengskapur fornaldarinnar, einkennilegir menn og
stórmenni sögunnar voru uppáhald Gríms. »Ætli
menn í kveðskap nútímans að leita hins fornnorræna
anda, þá flnna menn hann hvergi koma svo glöggt
fram sem hjá honura.«l »Ekkert skáld hefir verið
Grími þarfara fyrir framfarir þjóðarinnar i skáld-
ment, og fyrir efling og endurlífgun þjóðernisástar-
innar á íslandi.«2
Grímur var vist trúmaður alla æfl, en mun þó
hafa haft sínar kreddur um sumt. Glaðværð sinni
og andlegum þrótt hélt hann til æfiloka.
Mörg orð Grims eru að minnum höfð, og það
væri án efa þess vert, að einhver, sern þekkti hann
vel og kann með einkennileg orð að fara, safnaði
ýmsurn svörum Grims og sögum um hann, áður en
það fellur i gleymsku.
Alþingi 1897 vottaði störfum Grims virðingu
sína og viðurkenningu á sómasamlegan hátt með þvi
að veita ekkju hans sérstaklega ái’leg eptirlaun i
sæmd við minning hans.
Skrá um prentuð rit
eptir Grhn Thomsen.
sem er ekki getið í rithöfundabók Erslews.
I. Ókveðið mál.
Bréf frá Gr. P. dagsett i Kaupmannaiiöfn 30/s 1860 um landsmál
og stjórnarmál. Islendingur I, 105—106.3 Sbr. svar frá Jóni
GuÖmundssyni i Þjóðólfi XIII, bls. 10—11, 16—18, 25—27.
— Æfiágrip Jóns biskups Arnasonar. Timarit Bókmentafélagsins
I, 1880, bls. 49—63.
1) Þorst. Gislason.
2) Einar Benediktsson, Þjóðólfur, XLVII, 30.
bessarar greinar er aö víbu uotii) lijá Erslew. en ekki svars J. G.