Andvari - 01.01.1898, Qupperneq 230

224
Veiðisamþyktir liafa aldrei verið gjörðar, og Akr»i-
nessjór er fyrir utan samþyktasvæði suðurílóans.
Tvö síðustu ár hafa botnvörpuskip verið mjög í
fiskileitum Akurnesinga, og gjört allmikið tjón, en
hins vegar hafa nokkrir menn haft mikinn hag af
þvi að sækja fisk til þeirra (sjá síðar). — Fiskileit-
ir Akurnesinga ná út á jaðra Syðrahrauns um 21/2
milu SV-V frá landi; heita hinar dýpstu Hraunin
og Hraunkantar; þar er hraunbotn og sandfiár á
milli; þar fyrir innan kemur Sviðið (Akurnesinga-
svið) með hörðum sandbotni, svo Forir með blautum
leirbotni, og svo grunnmiðin. Dýpið er hvergi meir
en 30 faðmar.
Úr því kemur fram i síðustu viku góu, byrja
þorskgöngur vanalega að koma í Akranessjó, ýmist
landgöngur sunnan af Bollasviði, og of't í næsta
straum eftir að fiskur er kominn i Garðsjó; verður
hans þá oft f'yr vart á Suðursviðinu, eða vestangöng-
ur (hafgöngur), er koma beint inn fióann úr hafi.
Hafgönguíiskur er oft magrari og fvlgir honum oft
lúða og steinbítur; fæst hann of't bezt í Forum.
Landgöngur hafa ekki komið 3—4 síðustu áriri (sbr.
austanþalls og í suðurfióanum). Loðnugöngur hafa
helzt komið í útsynningsvetrum. Harðir N.stormar
eru hættulegastir f'yrir fiskgöngur, en i SV.veðrum
dregur fiskurinn sig of't í Forir. Netaför hafa menn
oft séð á landgöngufiski, og ætla, að net stöðvi fisk.
Affarabezt verða afiabrögð, þegar land- og hafgöng-
ur koma samtimis. Þegar þorskur fer á vorin °S
haustin, virðist hann f'ara norður og vestur Kanta.
Sfðustu 10 ár hefir fiskur mjög sjaldan gengið <l
grunn, en oft áður, og það vænn fiskur. Siðan 1889
hefir fiskiafli verið rýr, nema 1893; þá fiskaðist mik"
ið, meðfram á síld. 1891 fiskaðist um baustið ö-