Fálkinn - 20.12.1930, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13

i
Brezka flugvjeli
sem kom hingað á Alþingishálíðina,
notaði eingöngu
„ S h e 11 “ b e n s í n
á flugi sínu frá Englandi
og heim aftur.
Enn ein sönnun
fyrir gæði „Shell“ varanna.
Brezka flugvjelin tekur -Shell- bensln á Reykjavlkurhöfn.
Notið eingöngu „Shell“ bensín og smurningsolíur.
H.f. „SHELL“ á íslandi.
MYNDIRNAR:
Að ofan er til vinstri: LiÖ-
foringjarnir á Blackburn-lris
vjelinni „1264“ ásamt farþeg-
anum mr. Cotton, höfundi
greinarinnar. Myndin tekin i
Monnt Batten og birt með
leyfi Western Morning Neu)s
Company. Að neðan: Flugbát-
urinn 1264 I Reykjavík og á
flugi yfir Reykjavík. Til
hægri: Þingvellir úr loftinu.
Myndirnar teknar af greinar-
höfundi
um. Til vinstri kom legubekkur með
fram hliðinni. Uppi i loftinu voru
allskonar athuganaáhöld, þar á með-
al handfang, sem maður mátti vara
sig á að snerta, því að það var til
þess ætlað að lyfta upp loftskeyta-
stöngunum uppi á efri væng.juum.
Beint á móti borði „navigatörsins“
lá stórt akkeri. Jeg varð fyrst hissa
á að sjá það, en svo mundi jeg að
þegar öllu var á botninn hvolft var
þetta þó flug bátur, sem þurfti á
stjóra að halda þegar hann lá.
Þegar lengra kom aftur i skálann
var litið útskot upp úr mænirnum.
Þar voru áhöld til þess að breyta
streymi bensínsins að vjelunum, eft-
ir því sem þurfa þótti. Þaðan mátti
lika sjá út á neðri vængina.
Þarna aftur í voru líka rúm áhafn-
arinnar. Þessa stundina voru þau öll
full af fataöskjum, bögglum og pinkl-
um áhafnarinnar; m. a. mátti sjá
]>ar bæði veiðistöng og tennisspaða.
Enn aftar kom matvælabúrið með
kælirúmi, og mjer til furðu oliu-
eldavjel rjett hjá. Samt var ekki enn-
þá komið „aftur í hala“ á vjelinni.
Birta var næg, því að röð af „kýr-
augum“ var á báðum hliðum og voru
þau vitanlega lokuð, þegar vjelin
var í gangi. Auk þeirra voru sjer-
stök op, sem gátu staðið opin þó
flogið væri, til þess að hleypa inn
lofti, en urðu að vera aftur þegar
vjelin lá á sjó. Á hernaðartímum eru
op þessi notuð fyrir vjelbyssukjaft-
ana.
Enn aftar var önnur loftskeyta-
stöð og þar fyrir aftan langur smá-
mjókkandi og lækkandi gangur, þar
sem geymdir voru varahlutar til
vjelarinnar o. s. frv.; hjer gat maður
ekki slaðið upprjettur og til þess að
komast þau 20 fet, sem enn voru
eftir aftur í hala, varð maður að
skriða. Allur skrokkurinn er úr
málmi.
Á efri vængjunum voru þrir ben-
síngeymar og tók hver þeirra rúin-
ar 330 gallónur. Við höfðum um 1000
gallónur (4540 lítra) af bensini og
veitti ekki af, því að hreyflarnir
eyddu 100 gallónum á klukkustund.
Flugbátar af þessari Stærð hafa
flogið með 32 rnenn, en áhöfnin var
að þessu sinni: þrír liðsforingjar,
jeg og fimm aðstoðarmenn og liegar
lilið er á hve iriikið við höfðum af
eldsneyti, auk mikils flutnings og
yfir 500 Ibs. af varahlutuin um borð,
þá var hleðslan sæmileg, nfl. um
32.000 Ibs. eða um 15 smálestir hvor
bátur, með öllu saman.
Hefi jeg nú gefið nokkra liugmynd
um, hvernig umhorfs var þegar farið
var af stað.
Flugbátarnir voru tveir, nr. 1263
og 1264. Okkur var ætlað að verða
samferða. Um morgunin vorum við
snemma á fótum; en því miður voru
veðurfregnirnar slæmar, svarta þoka
yfir Ermasundi og lægð yfir frlandi.
Þegar við höfðum beðið lengi var
ákveðið að fresta fluginu til næsta
dags. Við fórum um borð kl. 9V2 og
komum fyrir dóti okkar. Samkvæmt
herreglum urðum við að vera i flug-
jökkum, úr vatnsþjettu efni og með
sjerstöku fóðri, svo að þeir gætu hald-
ið manni á floti í 8 tíma, ef einhver
kynni að detta í sjóinn. Þegar jeg
svo hafði sett upp flughjálminn var
jeg tilbúinn. Jeg varð hissa þegar
mjer var sagt, að það væri ekki nauð-
synlcgt að troða bómull í eyrun, því
að það var nauðsynlegt í landvjelun-
um. Hreyflarnir voru settir á stað
með liendinni, stóð einn maður við
hvern, og sneri sveif. Hófust nú köll-
in „contact“ og „off“ milli flugstjóra
og ræsirs og eftir að sveifinni hafði
verið snúið fáeina snúninga tók vjel-
in til starfa. — ekki með hávaða eins
og jeg hafði haldið heldur með lágu
urri en stöku sinnum heyrðist hvell-
ur af sprengingu. Hreyflarnir þrir
voru settir á stað hver eftir annan
og við sigldum um til þess að Iáta
þá liitna. Skipshöfnin stóð við mæli-
tækin og tilkynti flugstjóranum hvað
vjelunum liði. Nú erum við ferðbún-
irl Og nú gerist hávaði, þegar hert
er á vjelunum þannig að þær nái
rjettum snúninghraða, um 1800 snún-
inga á mínútu, og það er niður í
sjónum þegar skrokkurinn strýkst
við hann. Jeg klifraði upp í varð-
mannssætið, fann til undursamlegr-
ar kendar við hraðann er við Ijctum
í loft á nálægt 110 kílómetra ferð;
þetta var kl. 9,35 að morgni, aðeins
25 minútum eftir að við komum um
borð. Það var hægur andvari og
dauður sjór. Við fórum í nálægt
2000 metra hæð. Jeg gæti helst likt
hljóðinu i vjclunum viðj sterkan nið,