Vikan - 31.10.1963, Blaðsíða 26

EINN
DAGIJR
I
UNDIR-
HEIMUM
GREINs GK.
Ég var staddur einhversstaðar inni í íslandi, nánar
tiltekið undir yfirborði Hallmundarhrauns, — og vissi
varla hvað sneri upp og hvað niður.
Allt umhverfis mig var kol-kolsvart myrkur, þykkt
og líflaust, eins og aðeins getur verið á þeim stöðum,
þar sem sólargeisli eða brot af dagsljósi hefur aldrei
nokkurntíma komið. Þar sem ekkert kvikindi kærir sig
um að vera stundinni lengur, þar sem engin ómerki-
leg planta hefur fest rætur. Allt í kring um mig var að-
eins kolsvart grjót, undir, yfir og til beggja hliða, en
á mílli mín og þess var troðið biksvörtu myrkri og graf-
arþögn.
Ég var að reyna að hlusta eftir einhverju hljóði, sama
hvað það var, eyrun blöktu til og frá í allar áttir, en
fundu ekkert — ekki neitt - til að segja mérfrá, nema
þögnina. Enginn minnsti blær í vindi, ekkert tif í fall-
andi vatnsdropa, ekki einusinni minn eiginn andar-
dráttur, því hann hafði stöðvazt þegar ég heyrði neyð-
arópið...
Það hafði borizt til rhín fyrir augnabliki síðan, lengst
innan úr þröngum og mjóum afkima hellisins, og var
upprunnið svo langt í burtu, að þegar það kom til mín,
var aðeins eftir af því óskýr ómur. En ég heyrði á tón-
— VIKAN 44. tbl.