Vikan - 31.10.1963, Qupperneq 37

Hann átti tuskur, terpintínu og ílát geymd í sprungnum
hól og gekk að því eins og það væri í skáp heima hjá honum.
Vegfarendur máttu til með að heilsa uppá hann. I’að var
dönsk prófessorfrú og hún gladdi Kjarval með því að segja
honum, að hún hefði sóð málverk eftir hann -- og verið '
stórhrifin.
ViÖ biöum i livitri septembersól-
inni fyrir utan hús málarans, unz
leigubíllinn frá BSR kom. Þá kom
Kjarval niður stigann og lagði frá
i sér statívið. Hann var í úlpu, sem
upphaflega hefur verið græn, en
nú var hún eins og málverk að
framan og fráhneppt. Hann fór aðra
ferð eftir töskunni, sem léreftið er
strengt innaní, og litakassa. Það
var bundin utan um liann gömul
skyrta; hún liafði líka einhverntíma
komizt i kynni við liti. Hann lagði
þetta frá sér og sagði:
— Hver er liann þessi maður? —
— Hann er ljósinyndarinn minn
og heitir Kristján.
— Hann er ljótur. Helvíti er mað-
urinn ljólur. —
— Þeir eru heztir þeir ljótu, svaraði ég
til að segja eitthvað. Kjarval sagði ekki
neitt, en var efins á svipinn. Svo var dót-
ið tínt inní bílinn og bílstjórinn ók niður
með sjónum og beygði upp Snorrabrautina.
Þar hafði orðið árekstur; svört hemlaför-
in eftir helzt til liraðskreiðan Benz höfðu
litað svartar rákir á götuna.
— Við stoppum hér, sagði Kjarval, —
þetta er vinur minn af BSR. Ég þarf að
sjá, hvort hann hefur orðið illa úti. —
En vinurinn var þá hara þarna á gangi
og átti alls ekki bílinn. Þá ókum við áfram
eins og ekkert liefði í skorizt og listamað-
urinn reylcti vindil.
— Þetta er reklame, sagði liann þungt
hugsi. Maður á ekki að vera með reklame
fyrir listina. Fólk verður leitt á því. Er
ekki hezt að hætta við þetta?
— Kristján ætlar að taka af þér dýrindis litmyndir.
Það tekur fljótt af.
■—- Þið hefðuð átt að fá einhvern annan. Til dæmis
ísleif. Hann var lijá mér áðan og vildi livorki shérrý
né liangikjöt.
— Hvaða ísleifur?
—- ísleifur Konráðsson séní. Hann málar þessa finu
hvítabirni upp á hjörgum.
— Já, ísleifur er góður. Við fáum hann seinna.
Við beygðum inná steypta veginn fyrir ofan Hafnar-
fjörð.
— Við förum eitthvað suðureftir, sagði Kjarval. —
Hvernig likar þér lífið? Ertu sæmilega ánægður með
það?
— Jú þakka þér fyrir, alveg sæmilega ánægður með
lífið, sagði ég.
— Það er pimpfínt. Við förum hérna suðurúr, híl-
stjóri. Truflum við þig nokkuð?
Bilstjórinn frá BSR Jét lítið yfir þvi, að við trufluð-
VIKAN 44. tbl.
37